Een recente uitspraak van tv-presentatrice Dyantha Brooks heeft onverwacht geleid tot felle reacties en opgerakelde emoties binnen de gelederen van de voormalige meidengroep Luv’. Tijdens een uitzending van het programma Shownieuws vergeleek Brooks groepslid Patty Brard met Beyoncé, wat bij voormalig collega José Hoebee in het verkeerde keelgat schoot. Het voorval heeft een sluimerend conflict nieuw leven ingeblazen.

Een onverwachte opmerking met grote gevolgen

Het moment van ophef ontstond tijdens een terugblik in Shownieuws op de hoogtepunten van Luv’, waarin Brooks stelde dat “Patty de ster van de groep was”, en haar zelfs “de Beyoncé van Luv’” noemde. Volgens Dyantha was het vreemd dat Patty niet betrokken was bij eerdere reünieplannen van de groep. Ze suggereerde dat jaloezie van de andere leden mogelijk een rol speelde in haar afwezigheid.

Hoewel de opmerkingen waarschijnlijk niet kwaad bedoeld waren, vielen ze bijzonder slecht bij voormalig Luv’-zangeres José Hoebee, die zich in het weekblad Weekend openlijk uitsprak over haar frustratie.

José Hoebee: “Wij waren een collectief”

José reageerde met teleurstelling en woede op de uitspraken van Brooks. Ze benadrukte dat de kracht van Luv’ juist lag in de onderlinge balans tussen de drie groepsleden: Patty Brard, Marga Scheide en zijzelf. Volgens haar bestond er geen hiërarchie binnen de groep. “We waren drie heel verschillende vrouwen, en dat werkte juist. Iedereen bracht iets unieks mee,” aldus José.

Ze erkent dat Patty graag de aandacht opzocht, maar stelt dat dat niet automatisch betekende dat de groep om haar draaide. “We hebben het sámen gedaan,” zegt José resoluut.

Vergelijking met Destiny’s Child valt slecht

De verwijzing naar Destiny’s Child en Beyoncé lijkt voor José de druppel. “Luv’ was geen Amerikaanse popgroep met een frontvrouw. Wij functioneerden als team.” Ze maakt zelfs een sarcastische opmerking over de zangprestaties in de studio: “Dyantha had eens moeten horen wie er de achtergrondzang deed.” Daarmee suggereert José dat Patty’s vocale rol wellicht niet zo dominant was als vaak wordt aangenomen.

Marga Scheide krijgt bijval

Ook Marga Scheide, het derde lid van Luv’, wordt door José verdedigd. Ze noemt haar stemgeluid essentieel voor de sound van de groep. Volgens José speelde niet alleen zangtalent, maar ook beeldvorming destijds een grote rol. Zo zou Marga het ‘gezicht van de groep’ zijn geworden nadat José weigerde haar haar te blonderen, wat volgens haar meer over de tijdgeest zegt dan over de groepsdynamiek.

Opgelapte wonden weer open

Voor José voelt de uitspraak van Brooks als het opnieuw opengooien van een oud en pijnlijk hoofdstuk. “Ik dacht dat ik dit had afgesloten,” zegt ze. “Maar blijkbaar worden we keer op keer beoordeeld door mensen die er toen niet bij waren.”

Volgens haar is het niet alleen de opmerking zelf die steekt, maar het bredere beeld dat buitenstaanders soms schetsen over de interne verhoudingen binnen de groep. “We hebben allemaal bijgedragen aan het succes, maar het lijkt alsof het publiek dat vergeet.”

Geen reünie in zicht

De hoop op een verzoening tussen de voormalige groepsleden lijkt met deze ontwikkeling verder weg dan ooit. José maakt duidelijk dat de band tussen de vrouwen in de loop der jaren te veel schade heeft opgelopen. Zelfs een recente uitnodiging voor Patty’s verjaardag werd door José niet gezien als een oprechte verzoeningspoging. “Ik denk dat het meer publiciteit was dan iets anders.”

Ook Marga zou er volgens José geen behoefte meer aan hebben. De twee hebben nog wel goed contact met elkaar, maar sluiten gezamenlijke plannen met Patty definitief uit.

De rol van de media

De situatie rond Luv’ onderstreept hoe krachtig en tegelijkertijd risicovol mediacommentaar kan zijn – zeker als het gaat over gevoelige onderwerpen. Dyantha Brooks wilde wellicht alleen een compliment uitspreken over Patty Brard, maar raakte daarmee onbedoeld een gevoelig collectief geheugen.

Groepsdynamiek, erkenning en persoonlijke herinneringen vormen een ingewikkeld samenspel, zeker bij artiesten die jarenlang samenwerkten in een intensieve setting.

Een muzikale erfenis met schaduwzijden

Ondanks de emotionele spanningen blijft de muzikale nalatenschap van Luv’ fier overeind. De groep had eind jaren zeventig grote successen met hits als You’re the Greatest Lover en Trojan Horse. Hun outfits, choreografie en sound zijn onlosmakelijk verbonden met het tijdsbeeld van die periode.

Voor veel fans blijft Luv’ een nostalgisch icoon. Maar voor de leden zelf is die herinnering minder glanzend. José: “Wat blijft is de muziek. Maar laat dat dan ook rusten, zonder steeds het verhaal opnieuw te verdraaien.”

Conclusie: woorden wegen zwaar

De uitspraken van Dyantha Brooks laten zien hoe woorden – zeker in de media – nog altijd diepe impact kunnen hebben, zelfs decennia na de feiten. Hoewel haar bedoelingen wellicht niet slecht waren, heeft ze onbedoeld oude conflicten weer naar de oppervlakte gebracht.

Voor de buitenwereld blijft Luv’ een legendarisch hoofdstuk in de Nederlandse popgeschiedenis. Voor de betrokkenen is het vooral een persoonlijk verhaal – vol muziek, herinneringen en onuitgesproken gevoelens. En dat verdient, net als hun muzikale werk, een respectvolle behandeling.