Actueel
Hoe ik als opa in de digitale wereld stapte (en wat ik ervan leerde)
Toen mijn oudste kleinkind mij voor het eerst vroeg of ik een “appje” kon sturen, keek ik haar vragend aan. Een appje? Ik dacht altijd dat een app iets was wat je op de televisie keek. Maar nee, ze bedoelde een berichtje via WhatsApp. Ik had geen idee hoe dat werkte. In mijn tijd schreef je een brief of je belde iemand op de vaste lijn. Nu leek het erop dat ik als opa ineens achter de feiten aanliep.
Dit was het moment waarop ik besefte dat ik, of ik het nu wilde of niet, de digitale wereld in moest stappen. Mijn kleinkinderen communiceerden via hun telefoons en tablets, en als ik betrokken wilde blijven, moest ik me aanpassen. Zo begon mijn digitale avontuur – met vallen en opstaan.
De eerste stap: een smartphone
Tot een paar jaar geleden had ik een simpele mobiele telefoon waarmee ik alleen kon bellen en sms’en. Dat was genoeg voor mij. Maar toen mijn kinderen mij aanraadden om een smartphone te nemen, zag ik het nut er niet van in.
“Waarom zou ik een dure telefoon nemen als ik toch alleen wil bellen?” vroeg ik.
“Omdat we je dan kunnen videobellen en je foto’s kunt ontvangen van de kleinkinderen,” antwoordden ze.
Daar hadden ze een punt. En dus kocht ik een smartphone. De eerste weken was het een worsteling. Waar zat de knop om op te nemen? Hoe kon ik een berichtje typen zonder telkens op de verkeerde letters te drukken? Mijn kleindochter had eindeloos geduld en legde me stap voor stap uit hoe alles werkte.
“Je moet gewoon even swipen, opa!” zei ze enthousiast.
Ik knikte alsof ik begreep wat ze bedoelde, maar in werkelijkheid had ik geen idee wat ‘swipen’ betekende.
Mijn eerste appje (en de blunder die volgde)
Toen ik eindelijk doorhad hoe WhatsApp werkte, besloot ik mijn eerste bericht te sturen. Ik typte een kort bericht naar mijn dochter:
“Hallo, hoe gaat het?”
Trots drukte ik op verzenden. Maar toen kreeg ik geen reactie. Ik wachtte een paar minuten en besloot haar te bellen.
“Pap, waarom heb je me een mail gestuurd met maar één zin?” vroeg ze lachend.
Blijkbaar had ik mijn bericht niet via WhatsApp gestuurd, maar als e-mail. Ik had geen idee hoe ik dat voor elkaar had gekregen, maar ik leerde die dag dat je beter twee keer kunt kijken voordat je op ‘verzenden’ drukt.
De eerste videogesprekken met de kleinkinderen
Na een tijdje kreeg ik de basis van mijn smartphone onder de knie en durfde ik de volgende stap aan: videobellen. Mijn kleinkinderen vonden het geweldig om hun opa via een scherm te zien.
“Kijk opa, ik heb een nieuwe knuffel!” riep mijn jongste kleindochter enthousiast terwijl ze een knuffelbeer voor de camera hield.
Het voelde vreemd om op deze manier te communiceren, maar ik moet toegeven: het was fijn om hen te kunnen zien en spreken, zelfs als we ver uit elkaar waren.
Mijn enige probleem? Soms vergat ik dat ik de camera niet hoefde te benaderen zoals een oude diaprojector. In plaats van gewoon te praten, hield ik mijn telefoon op een halve centimeter van mijn gezicht, waardoor mijn kleinkinderen alleen mijn neusgaten zagen.
“Opa, je moet je telefoon verder weg houden!” riepen ze lachend.
Langzaam maar zeker begon ik het onder de knie te krijgen.
De digitale wereld is niet alleen voor jongeren
Toen ik eenmaal gewend was aan mijn smartphone, ontdekte ik dat de digitale wereld eigenlijk best handig is. Ik kon nu de krant online lezen, foto’s bekijken die mijn kinderen deelden en zelfs mijn bankzaken regelen zonder naar de bank te hoeven gaan.
Toch waren er ook dingen die ik minder prettig vond. Reclames die overal oppoppen, onbegrijpelijke updates en soms verwarrende technologie zorgden ervoor dat ik af en toe verlangde naar de eenvoud van vroeger. Maar ik merkte ook dat ik niet de enige oudere was die de sprong naar de digitale wereld had gemaakt.
Een vriend van mij vertelde dat hij via Facebook oude schoolvrienden had teruggevonden. Een ander gebruikte YouTube om nieuwe recepten te leren koken. Het bleek dat we, ondanks onze leeftijd, nog prima mee konden komen – zolang we bereid waren om te leren.
Wat ik ervan leerde
Mijn digitale avontuur heeft me veel geleerd. Niet alleen over technologie, maar ook over het belang van aanpassingsvermogen. De wereld verandert, of we dat nu willen of niet. Door mee te gaan met de tijd, blijf je verbonden met de mensen die je liefhebt.
Ik heb geleerd dat:
- Het nooit te laat is om iets nieuws te leren.
- Het niet erg is om fouten te maken (zoals een bericht per ongeluk als e-mail versturen).
- Mijn kleinkinderen geweldige leraren zijn.
- Technologie mij helpt om dichter bij mijn familie te blijven, zelfs als ze ver weg zijn.
Opa 2.0
Inmiddels ben ik geen digibeet meer. Ik kan appen, videobellen en zelfs spraakberichten sturen. Soms help ik zelfs andere senioren die moeite hebben met hun smartphone. Wie had dat gedacht?
Mijn kleinkinderen blijven me uitdagen. Ze hebben me Snapchat laten zien (daar doe ik niet aan mee) en ik weet inmiddels dat ‘streamen’ niets met vissen te maken heeft. Maar het belangrijkste is dat ik een manier heb gevonden om met hen in contact te blijven.
Dus voor alle grootouders die twijfelen: stap de digitale wereld in. Het is misschien even wennen, maar geloof me, het is het waard.
En mocht
je ooit in de war raken? Vraag je kleinkinderen. Ze leggen het je
graag uit – met een glimlach.
1. Een moment van bezinning
Op dinsdag 6 mei 2025 werd in Rotterdam de 23e sterfdag van Pim Fortuyn herdacht. De herdenking vond plaats op het Binnenwegplein, waar sinds 2003 zijn standbeeld staat. In de vroege avond verzamelden tientallen mensen zich rondom het monument om stil te staan bij zijn dood en vooral bij zijn betekenis. De bijeenkomst begon met een minuut stilte, gevolgd door het leggen van bloemen. De sfeer was ingetogen; mensen stonden met gebogen hoofd en velen hadden zichtbaar moeite hun emoties te bedwingen. Het was niet slechts een politiek moment, maar een menselijke, collectieve herinnering aan een ingrijpende gebeurtenis in de Nederlandse geschiedenis.
2. Toespraken en persoonlijke herinneringen
Tijdens de herdenking spraken enkele genodigden het publiek toe. Zij blikten terug op Fortuyns politieke carrière, zijn uitgesproken persoonlijkheid en de manier waarop hij het politieke debat opschudde. Hij werd geroemd als iemand die taboes doorbrak, scherpe analyses gaf en dicht bij het volk stond. Sommigen deelden ook persoonlijke anekdotes over ontmoetingen met Fortuyn, waardoor het beeld van de politicus werd verrijkt met meer menselijke trekken. Zijn betrokkenheid, gevoel voor humor en zijn intellect kwamen nadrukkelijk aan bod. De toespraken benadrukten niet alleen zijn politieke betekenis, maar ook zijn persoonlijke impact op mensen uit alle lagen van de samenleving.
3. Een diverse menigte
De aanwezigen vormden een gevarieerd gezelschap. Trouwe aanhangers van Fortuyn stonden zij aan zij met mensen die hem slechts van naam kenden of benieuwd waren naar de herdenking. Onder de aanwezigen bevonden zich ook politici, journalisten, ondernemers en jongeren die pas na zijn dood zijn werk leerden kennen. Sommigen kwamen vanuit andere delen van het land om bij de ceremonie aanwezig te zijn. Wat hen verbond was respect en interesse in de figuur Fortuyn, of dat nu voortkwam uit politieke overtuiging, nieuwsgierigheid of historisch besef. Het diverse karakter van het publiek liet zien dat Fortuyns erfenis nog steeds breed wordt gevoeld.
4. Muziek als eerbetoon
De ceremonie werd omlijst door muziek die Fortuyn persoonlijk waardeerde. Klassieke composities, waaronder stukken van Wagner en Verdi, klonken over het plein en brachten een intense, bijna filmische lading aan de bijeenkomst. De muziek werkte als een brug tussen het verleden en het heden, tussen emotie en reflectie. Voor veel aanwezigen was dit het meest aangrijpende moment van de herdenking. De klanken riepen herinneringen op en gaven ruimte aan verdriet, nostalgie en waardering. In stilte luisterde men toe, terwijl de laatste zonnestralen over het beeld van Fortuyn gleden.
5. Reflectie op zijn nalatenschap
Na afloop van de formele herdenking bleven velen nog enige tijd op het plein om na te praten. Gesprekken ontstonden spontaan tussen onbekenden over Fortuyns ideeën, zijn stijl en de impact die hij nog steeds heeft op de Nederlandse politiek. Sommigen spraken over de veranderingen die hij teweegbracht, anderen over de leegte die ontstond na zijn dood. Duidelijk was dat zijn gedachtegoed voor velen nog leeft – als inspiratiebron of als startpunt voor kritische discussie. De herdenking bood niet alleen ruimte voor rouw, maar ook voor inhoudelijke reflectie op de huidige tijd.
6. Orde en veiligheid gewaarborgd
Zoals bij elke openbare bijeenkomst waren er ook dit jaar voorzorgsmaatregelen genomen om de veiligheid te garanderen. Politieagenten en beveiligers hielden toezicht op het verloop van de ceremonie. Alles verliep rustig en respectvol. Er deden zich geen incidenten voor, en de aanwezigen hielden zich aan de afspraken die vooraf waren gemaakt. De ordentelijke gang van zaken droeg bij aan de waardigheid van de herdenking. De sfeer bleef van begin tot eind beheerst, ingetogen en respectvol, iets dat de betekenis van het moment alleen maar onderstreepte.
7. Een blijvende herinnering aan een markant figuur
De jaarlijkse herdenking van Pim Fortuyn is inmiddels een vast onderdeel geworden van het Rotterdamse en nationale ritueel. Het biedt niet alleen een moment van herinnering aan zijn tragische dood, maar ook aan zijn leven, zijn boodschap en zijn nalatenschap. Zijn standbeeld op het Binnenwegplein staat daar niet alleen als kunstwerk, maar als symbool voor verandering, confrontatie en vernieuwing. Voor velen is Fortuyn nog altijd een baken, een voorbeeld van iemand die durfde te zeggen wat hij dacht. Zijn erfenis leeft voort in discussies, in boeken, in herinneringen – en ieder jaar op 6 mei, in de stilte van een plein in Rotterdam
-
Actueel4 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel4 maanden geledenGeheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel4 maanden geledenBroer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel4 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel4 maanden geledenAndré Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel5 maanden geleden? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel4 maanden geleden? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!
-
Actueel4 maanden geledenOptreden Wendy van Hout op het Mega Piraten Festijn gaat mis??