Op Vaderdag stroomden sociale media vol met warme berichten over vaders. Ook Monique Westenberg nam de gelegenheid om stil te staan bij de relatie met haar vader – maar haar boodschap week opvallend af van de gebruikelijke lofzangen. In een persoonlijk en kwetsbaar bericht deelde zij haar gevoelens met haar volgers.

Eerlijk en kwetsbaar

Via Instagram Stories deelde Monique een oude foto van haar vader met een bijschrift dat haar volgers aan het denken zette. Ze schreef:

“Het is nogal een reis die we maken in het leven. Soms kan ik je niet uitstaan, maar dan besef ik me dat ik als kind gekozen heb voor jou als mijn papa. En dat ook jij je eigen ervaringen hebt die jou gevormd hebben. Dat verandert niet meer op deze leeftijd.”

Met deze woorden laat Monique zien dat familiebanden complex kunnen zijn. Ze benoemt de spanning zonder hard te oordelen, en erkent tegelijkertijd dat ieder mens gevormd wordt door zijn of haar verleden.

Waardering blijft

Ondanks de eerlijke toon was haar boodschap zeker niet afstandelijk. Monique benadrukte dat ze haar vader nog altijd waardeert.

“Ik ben blij en dankbaar dat je er nog bent. Want fysiek ben je er altijd voor me. Fijne Vaderdag, papa.”

Door zowel haar waardering als haar frustraties uit te spreken, gaf Monique een genuanceerd beeld van een ouder-kindrelatie zoals velen die kennen. Het bericht werd breed gedeeld en besproken op sociale media.

Veranderde dynamiek?

Wat er precies speelt tussen Monique en haar vader is niet duidelijk. Jaren geleden sprak ze juist met veel lof over hem. Ze omschreef hem toen als een betrokken vader en grootvader:

“Je staat dag en nacht klaar voor je kinderen, schoonfamilie en je bent een geweldige opa voor je kleinkinderen.”

De toon van haar recente bericht lijkt dus een verschuiving aan te geven in hun relatie, of in hoe zij die ervaart. Dat roept vragen op, maar laat ook zien dat relaties niet statisch zijn en met de tijd kunnen veranderen.

De kracht van openheid

Wat Monique’s bericht bijzonder maakt, is de openheid waarmee zij zich uitspreekt over de nuances van haar familieband. In plaats van een ideaalbeeld neer te zetten, kiest ze ervoor om het échte verhaal te delen – inclusief de moeilijke kanten.

Deze eerlijkheid is verfrissend in een tijd waarin sociale media vaak worden gebruikt om alleen het mooie te tonen. Door zich kwetsbaar op te stellen, laat Monique zien dat niemand een perfect plaatje hoeft te presenteren.

Herkenning bij het publiek

De reacties op haar bericht waren gemengd, maar overwegend positief. Veel mensen gaven aan zich te herkennen in haar woorden. Familiebanden zijn immers niet altijd vanzelfsprekend of probleemloos. Door dit te benoemen, gaf Monique ruimte aan gevoelens die vaak onuitgesproken blijven.

Het feit dat ze dit deed op een dag die traditioneel in het teken staat van waardering en liefde, maakte haar boodschap extra krachtig. Ze liet zien dat liefde en waardering ook kunnen bestaan naast moeilijke gevoelens.

Groeien in relaties

Wat opvalt, is dat Monique in haar bericht niet alleen wijst op het gedrag van haar vader, maar ook reflecteert op haar eigen ontwikkeling. Ze erkent dat het leven een reis is, en dat elke generatie eigen uitdagingen meebrengt.

Dit laat zien dat ze haar relatie met haar vader bekijkt met empathie en volwassenheid. Het draait niet om schuld of verwijten, maar om begrijpen, accepteren en waarderen wat er wél is.

Een breder gesprek

Door haar persoonlijke ervaring publiek te delen, draagt Monique bij aan een groter gesprek over familie, vergeving en menselijkheid. Haar woorden bieden herkenning voor velen, en herinneren ons eraan dat het oké is om gemengde gevoelens te hebben over dierbaren.

Zeker op dagen als Vaderdag, waarop verwachtingen en emoties vaak hoog oplopen, is het waardevol dat er ook ruimte is voor verhalen die niet alleen uit liefde of lof bestaan, maar uit echtheid.

Slotgedachten

Monique Westenberg heeft met haar Vaderdagbericht op een respectvolle en gevoelige manier aandacht gevraagd voor de complexiteit van familiebanden. Haar boodschap was persoonlijk, eerlijk en tegelijk hoopvol: ook als relaties niet perfect zijn, kan er verbondenheid blijven bestaan.

In een tijd waarin openheid en authenticiteit steeds meer gewaardeerd worden, laat zij zien dat kwetsbaarheid geen zwakte is – maar juist een kracht. En dat zelfs in de lastigste relaties nog altijd ruimte kan zijn voor dankbaarheid, groei en respect.