Monique Westenberg, bekend van haar voormalige relatie met zanger André Hazes, heeft via sociale media een diep persoonlijk verlies gedeeld. In een emotioneel bericht op Instagram vertelde zij dat haar geliefde hond Dunya is overleden. Voor Monique, die Dunya omschrijft als haar “kindje”, is het verdriet immens. De reactie van haar volgers en het publiek was groot: duizenden berichten van medeleven stroomden binnen.

Een intens verdriet

In haar Instagram-post schrijft Monique:
“Mijn kindje is heengegaan. 15,5 jaar zijn wij onafscheidelijk geweest. Een band die met geen enkel mens te vergelijken is. Een liefde zo puur en intens.”

Met deze woorden geeft zij een inkijkje in de diepe emotionele band die zij met haar hond had. Voor Monique was Dunya meer dan een huisdier – ze was familie, een steunpilaar, en een constante metgezel in goede én moeilijke tijden.

Een trouwe metgezel door alle fases van het leven

Dunya was er in de tijd dat Monique en André Hazes samen waren, maar ook in de periode dat hun relatie onder druk kwam te staan en uiteindelijk eindigde. De hond maakte alles mee: media-aandacht, roddels, hoogtepunten en dieptepunten. Voor Monique was Dunya een stabiele factor in een soms onstuimig leven.

“Zij heeft alles gevoeld, alles gehoord en alles gezien. En zij heeft altijd aan mijn zijde gestaan,” schrijft Monique. Het verlies van Dunya raakt dan ook niet alleen het hart, maar ook het verleden. Het markeert het einde van een belangrijk hoofdstuk in haar leven.

De rouw van een bekend persoon

Hoewel Monique bekend is bij het grote publiek, toont ze zich in dit moment als een gewone vrouw die rouwt om het verlies van haar dierbare. De openheid waarmee ze haar verdriet deelt, maakt indruk. Veel volgers prijzen haar kwetsbaarheid en moed.

“Dank je wel dat je je gevoel deelt,” reageert een volger. “Zoveel mensen herkennen zich in dit verlies. Het is meer dan ‘maar een hond’. Het is een gezinslid, een maatje, een kind.”

Het taboe rondom het verdriet om een overleden huisdier lijkt dankzij dit soort openhartige berichten steeds verder te verdwijnen. Bekende Nederlanders zoals Monique dragen daar zichtbaar aan bij.

Over rouw en het verlies van een huisdier

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het verlies van een huisdier door veel mensen als even ingrijpend wordt ervaren als het overlijden van een familielid. Honden, katten en andere huisdieren vervullen een belangrijke emotionele rol in het leven van hun baasjes. Ze zijn loyaal, geven onvoorwaardelijke liefde en zijn vaak jarenlang aanwezig in het dagelijks leven.

Het verwerken van dat verlies kent rouwfases zoals ontkenning, boosheid, verdriet en uiteindelijk acceptatie – vergelijkbaar met het rouwen om een mens. Monique beschrijft die fases op haar eigen manier, maar de herkenbaarheid is groot.

Publieke reacties en steun

Niet alleen fans, maar ook andere bekende Nederlanders lieten van zich horen. Onder Moniques bericht verschenen reacties van collega’s, vrienden en mede-dierenliefhebbers. Ze betuigden hun medeleven en deelden soms ook hun eigen ervaringen met verlies.

De grote hoeveelheid reacties toont aan hoeveel mensen geraakt zijn door haar verhaal. Het laat zien dat verdriet, hoe persoonlijk ook, mensen met elkaar kan verbinden – zelfs online.

Eerdere uitspraken over Dunya

Monique sprak in eerdere interviews vaker liefdevol over haar hond. Dunya was een constante metgezel tijdens haar zwangerschap en in de eerste jaren van het moederschap. “Ze voelde het aan als ik me niet goed voelde, kroop tegen me aan, en gaf me rust,” vertelde ze ooit in een tijdschriftinterview.

Die diepe band maakte van Dunya niet zomaar een huisdier, maar een volwaardig onderdeel van haar gezin. Ook voor zoontje André was Dunya een vertrouwde aanwezigheid in huis. Het verlies raakt dus niet alleen Monique, maar ook haar zoon.

Afscheid nemen met liefde

In haar bericht schrijft Monique:
“Mijn hart doet pijn. Maar ik gun haar ook de rust. Ze heeft haar taak op aarde vervuld en was de trouwste ziel die ik ooit heb gekend.”

Met deze woorden toont ze zowel verdriet als dankbaarheid. Ze kiest ervoor om het leven van Dunya te vieren, ondanks het gemis. Daarmee geeft ze ook een boodschap mee aan haar volgers: dat afscheid nemen onderdeel is van liefde, en dat het oké is om rouw toe te laten.

Wat nu?

Hoewel het verlies nog vers is, blijft Monique actief op sociale media. Ze deelt af en toe momenten uit haar leven, zoals tijd met haar zoon of beelden uit het dagelijks leven. Veel volgers vinden troost in haar positiviteit, maar ook in haar eerlijkheid over moeilijke momenten.

Of ze in de toekomst weer een hond in huis zal nemen, is niet bekend. Voor nu lijkt de herinnering aan Dunya voldoende om haar hart te vullen – met pijn, maar ook met liefde.

Conclusie: rouw is universeel

Het verlies van een huisdier raakt diep, en dat wordt opnieuw zichtbaar door het verhaal van Monique Westenberg. Haar openheid over het afscheid van Dunya roept herkenning op bij velen. Of je nu bekend bent of niet: rouw is universeel.

In een wereld waar sociale media vaak gevuld zijn met perfectie en succesverhalen, laat Monique iets anders zien. Iets puurs. Verdriet, liefde en de waarde van echte verbinding – met een dier dat, zoals zij zelf zegt, een “ziel” had.