Leo Beenhakker (82) overleden: afscheid van een legendarische voetbaltrainer met wereldfaam

De Nederlandse voetbalwereld is in diepe rouw na het overlijden van Leo Beenhakker, beter bekend als ‘Don Leo’. De markante coach, die internationale bekendheid genoot en meerdere topclubs en nationale teams onder zijn hoede had, is op 82-jarige leeftijd overleden. Zijn overlijden markeert het einde van een tijdperk waarin zijn unieke visie, charisma en leiderschap het voetbal mede vormgaven.

Van bescheiden begin naar het grote werk

Leo Beenhakker begon zijn trainersloopbaan bescheiden. In de jaren zestig stond hij voor het eerst op het veld als coach van SV Epe, en maakte daarna de overstap naar het betaalde voetbal met clubs als SC Veendam, Cambuur en Go Ahead Eagles. Al snel viel zijn talent op, vooral zijn scherpe inzicht in spelopbouw en zijn vermogen om spelers te inspireren.

Zijn echte doorbraak kwam toen hij eind jaren ’70 werd aangesteld als hoofdtrainer van Ajax. In 1980 leidde hij de club direct naar het landskampioenschap. Maar zijn tijd in Amsterdam ging niet zonder frictie. Een beruchte gebeurtenis vond plaats in 1980 tijdens een wedstrijd tegen FC Twente, waarbij Johan Cruijff zich – tot verbazing van velen – vanaf de tribune in de coaching mengde. Hoewel Ajax de wedstrijd uiteindelijk won, botste het egocentrisme van beide voetbalgrootheden. De samenwerking tussen Beenhakker en Cruijff bleek van korte duur.

De internationale sprong: Real Madrid

Na zijn vertrek bij Ajax vond Beenhakker al snel onderdak in het buitenland. In 1986 werd hij hoofdtrainer bij het wereldberoemde Real Madrid. Hier groeide hij uit tot een ware cultheld. Onder zijn leiding won de club drie opeenvolgende Spaanse landstitels en werkte hij met grootheden als Emilio Butragueño, Hugo Sánchez en Michel.

Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: Beenhakker genoot in Madrid groot respect voor zijn tactisch inzicht, leiderschap en zijn vermogen om met topspelers om te gaan. Hij werd niet alleen als trainer, maar ook als mens gewaardeerd. Zijn stijl werd gekenmerkt door flair, nuchterheid en het vermogen om zelfs in de grootste stadions rust uit te stralen.

Terug naar Nederland én successen elders

Na zijn periode in Spanje keerde Beenhakker terug naar Nederland en had hij opnieuw succes bij Ajax, waarmee hij in 1990 opnieuw kampioen werd. Maar misschien nog opvallender was zijn prestatie bij aartsrivaal Feyenoord: in 1999 leidde hij ook de Rotterdamse club naar de landstitel. Daarmee werd hij de enige trainer die zowel met Ajax als Feyenoord landskampioen werd – een prestatie van formaat in het verdeelde Nederlandse voetballandschap.

Maar Beenhakker keek altijd verder dan landsgrenzen. Hij coachte ook nationale elftallen, waaronder die van Nederland, Saudi-Arabië, Polen en Trinidad & Tobago. Vooral met dat laatste land schreef hij geschiedenis: onder zijn leiding plaatste het zich in 2006 voor het eerst voor een WK-eindtoernooi. Voor Trinidad en Tobago, en voor Beenhakker zelf, was dat een moment van immense trots.

Een mentor en inspiratiebron

Hoewel zijn erelijst indrukwekkend is, was Beenhakker meer dan een trainer die prijzen won. Hij was een mentor voor spelers, een strateeg voor clubs en een voorbeeld voor collega-coaches. Zijn aanpak was persoonlijk: hij kende zijn spelers door en door, wist hoe hij hen moest raken en motiveren. Zijn trainingen waren doordacht, zijn interviews vol humor en zelfspot.

Ook na zijn actieve carrière bleef Beenhakker betrokken bij het voetbal. Hij vervulde onder meer beleidsmatige rollen, gaf advies en deelde zijn kennis met nieuwe generaties trainers. Zijn liefde voor het spel bleef onveranderd, zelfs toen hij het veld moest verlaten.

De impact van zijn overlijden

Het nieuws van zijn overlijden komt hard aan in binnen- en buitenland. Oud-spelers, collega’s, clubs en fans spreken massaal hun verdriet en waardering uit. Beenhakker was een man die deuren opende, die barrières tussen culturen doorbrak en die met zijn warme karakter overal welkom was.

In een tijd waarin voetbal steeds zakelijker en afstandelijker werd, bleef Beenhakker juist menselijk. Hij was geen man van grote woorden, maar van oprechte daden. Zijn voetbalkennis was groot, maar zijn mensenkennis misschien nog groter.

Een leven voor het voetbal

Leo Beenhakker was getrouwd met het voetbal. Zijn carrière omspande meer dan vijf decennia, waarin hij van de amateurvelden in Nederland doorgroeide naar het grootste podium van het wereldvoetbal. Hij liet zich nooit leiden door ego of geld, maar altijd door passie, plezier en de wil om spelers beter te maken.

Zijn bijnaam ‘Don Leo’ is daarom meer dan een eretitel: het is een symbool van het respect dat hij wereldwijd verdiende. Van Amsterdam tot Madrid, van Paramaribo tot Warschau – Beenhakker liet overal zijn sporen na.

Een blijvende erfenis

Leo Beenhakker is er niet meer, maar zijn erfenis blijft. In de manier waarop coaches hun spelers benaderen. In het lef om internationaal te denken. In het besef dat voetbal, ondanks alle druk en commercie, in de eerste plaats een spel van mensen blijft.

Voor de voetbalwereld betekent zijn overlijden het verlies van een icoon. Maar voor wie met hem werkte of door hem geïnspireerd raakte, blijft zijn stem nog lang nagalmen.

Rust zacht, Don Leo. Je was een meester van het spel – en van het leven.