Actueel
hond verliest de hoop, “huilt eindeloos” na 260 dagen in het asiel – op zoek naar een perfect nieuw huis

In de stille, echoënde gangen van de Humane Society for Hamilton County in Indiana, waar het gefilterde licht zachtjes op de vloer valt, weerklinkt een hartverscheurend geluid. Het is het huilen van Major, een vierjarige terriër/pitbull-mix, wiens hoop langzaam vervaagt na meer dan 260 dagen in een kennel. Zijn verhaal is een droevige herinnering aan de vergeten dieren in asielen, maar ook een levend bewijs van de veerkracht en ongebroken geest van een hond die blijft hopen op een liefdevol thuis.
Verwaarlozing
Major’s saga begon op een zomerdag toen hij als zwerver werd binnengebracht bij het asiel, afhankelijk van de vriendelijkheid van vreemden en de schaduw van wat ooit een thuis was.
Bij zijn binnenkomst ontdekten de medewerkers dat hij gechipt was, wat aangaf dat iemand hem ooit had liefgehad, of op zijn minst gekend.
Hoopvol contacteerden ze zijn voormalige eigenaren, in de verwachting dat deze hem zouden willen terugzien.
Hun beloften bleken echter loos; ze verklaarden dat ze hem zouden komen ophalen, maar lieten hem in een voortdurende staat van wachten achter.
Wanhoop
Aanvankelijk was Major het toonbeeld van vreugde binnen de muren van het asiel. Hij speelde altijd met zijn geliefde Jolly Ball en charmeerde iedereen met zijn zachtaardige en gevoelige natuur.
Hij werd snel een favoriet onder het personeel, dat hem liefdevolle bijnamen gaf zoals ‘Major Hunk’ en ‘Major Heartthrob’.
Maar ondanks deze genegenheid en zijn aantrekkelijke persoonlijkheid, bleef een permanent thuis een onvervulde belofte.
Terwijl de maanden verstreken en elke potentiële adoptant voorbijliep zonder een tweede blik, verviel Major in een diepe melancholie.
Strijd
De constante afwijzing en het gebrek aan een liefdevolle omgeving hebben een diepe wond geslagen in Majors eens zo levendige geest. Hij veranderde van een speelse en levendige hond in een schim van zijn voormalige zelf, vaak huilend in zijn verblijf, een geluid dat zowel medewerkers als bezoekers raakt.
In een poging om zijn stress te verminderen, verplaatste het asiel hem naar een rustigere bezoekkamer, maar de echte oplossing – een liefdevol en permanent thuis – blijft uit.
Zoektocht
Major heeft specifieke behoeften wat betreft zijn toekomstige leefomgeving: hij zou het beste passen in een huis zonder jonge kinderen of katten, waar hij de onverdeelde aandacht en ruimte krijgt om te bloeien. Hoewel hij goed overweg kan met andere honden, is zijn kracht soms te veel voor zijn eigen goed, en daarom wordt een voorzichtige kennismaking aangemoedigd. Zijn ideale eigenaar zou iemand zijn die niet alleen zijn energie en speelsheid kan waarderen, maar ook de tijd en toewijding kan geven die hij verdient.
Adoptie
Het asiel doet een emotioneel beroep op de gemeenschap: als je klaar bent om een liefdevolle, sterke en speelse vriend in je leven te verwelkomen, overweeg dan om Major een kans te geven. Hij vertegenwoordigt niet alleen zichzelf maar ook de talloze andere dieren die nog steeds in asielen over de hele wereld verblijven, wachtend op die ene persoon die hun leven voorgoed zal veranderen.

Actueel
Massale scootertocht op Urk als hartverwarmend eerbetoon aan jonge plaatsgenoot

Op zaterdagmiddag heeft een indrukwekkende herdenkingsrit plaatsgevonden in Urk. Een grote groep jongeren en volwassenen kwam bijeen om een overleden dorpsgenoot te eren met een gezamenlijke scootertocht. De route werd gereden ter nagedachtenis aan een 24-jarige man uit Urk, die eerder die week was begraven. Zijn scooter werd symbolisch meegedragen op een volgvoertuig, gevolgd door een stoet van ongeveer tweehonderd scooters.
De bijeenkomst bracht veel emotie teweeg bij deelnemers en toeschouwers. Zowel jong als oud was zichtbaar geraakt door het samenkomen van zoveel mensen, verenigd in respect en herinnering. Voor velen bood het een moment van bezinning en troost in een periode waarin Urk geconfronteerd werd met meerdere verdrietige gebeurtenissen.
Een gebaar van verbondenheid en respect
De initiatiefnemers van de tocht, vrienden van de overledene, wilden met deze actie een laatste groet brengen aan hun dierbare kameraad. Ze kozen voor een scootertocht omdat dit vervoermiddel een belangrijke rol speelde in zijn leven en dat van hun vriendengroep. Het was niet alleen een manier om herinneringen op te halen, maar ook een symbool van verbondenheid binnen de gemeenschap.
Langs de route stonden mensen stil om de stoet te aanschouwen. Veel toeschouwers waren zichtbaar geëmotioneerd. De beelden die werden gedeeld via sociale media kregen talloze reacties van bewondering. “Prachtig om te zien hoe mensen elkaar steunen in moeilijke tijden,” schreef iemand. Een ander reageerde met: “Trots op onze jeugd. Dit laat zien hoe sterk onze dorpsband is.”
Een week vol emoties
De herdenkingsrit vond plaats aan het einde van een emotioneel beladen week voor de gemeenschap van Urk. Naast het verlies van de 24-jarige man werd het dorp geconfronteerd met nog een aangrijpende gebeurtenis: een ernstig verkeersongeluk waarbij vijf jonge inwoners betrokken waren. Helaas overleefden twee neven van 18 en 19 jaar het ongeval niet. De drie andere betrokkenen raakten (zwaar)gewond.
Deze reeks gebeurtenissen bracht zichtbaar veel teweeg bij de inwoners van Urk. Er ontstond een golf van rouw, saamhorigheid en steunbetuigingen. Op meerdere plekken in het dorp werden bloemen neergelegd en ontstonden spontane bijeenkomsten ter herinnering aan de slachtoffers.
Een moment van gezamenlijke verwerking
Volgens Wim Kramer, die de scootertocht vastlegde op beeld, ging de herdenking verder dan alleen het eren van de overleden vriend. Hij benadrukt dat het voor de jeugd een gelegenheid was om stil te staan bij alles wat zich in korte tijd had afgespeeld. “Ik denk dat dit samenzijn voor velen hielp om het verdriet een plek te geven,” aldus Kramer. “Het was echt een moment van bezinning en verbondenheid.”
Kramer omschreef de sfeer tijdens de rit als intens en aangrijpend. “In één woord: kippenvel,” zei hij. Het was volgens hem duidelijk voelbaar dat de gemeenschap behoefte had aan een gezamenlijk moment van herinnering, waarin ruimte was voor rouw en steun.
Een krachtig signaal van solidariteit
Wat de herdenking zo bijzonder maakte, was niet alleen het grote aantal deelnemers, maar ook het respect en de sereniteit waarmee het evenement verliep. Er werd geen muziek gedraaid, er waren geen toeters of luidruchtige uitingen. In plaats daarvan heerste er een ingetogen sfeer van respect, wat de kracht van het gebaar nog meer onderstreepte.
De rit vormde een symbolische reis van afscheid en troost, waarbij de scooter van de overledene fungeerde als centraal eerbetoon. Voor velen was dit het meest emotionele moment van de middag: het zien van de lege scooter, omringd door vrienden, als een tastbare herinnering aan wie hij was en wat hij voor anderen betekende.
Collectieve rouw als versterking van gemeenschap
In tijden van verdriet blijkt vaak hoe hecht een gemeenschap werkelijk is. Urk, bekend om zijn sterke gemeenschapsgevoel, liet dat ook nu duidelijk zien. Jongeren namen het voortouw, maar werden gesteund door oudere dorpsgenoten, familieleden en bekenden. Dat onderlinge contact, over generatiegrenzen heen, geeft blijk van een cultuur waarin zorg voor elkaar centraal staat.
Verschillende inwoners spraken hun waardering uit voor de manier waarop de jongeren deze herdenking organiseerden. Het gaf niet alleen ruimte aan verdriet, maar ook aan trots op de onderlinge band en de veerkracht van de gemeenschap. “Wat deze jongeren doen, is hartverwarmend. Ze geven ons allemaal een voorbeeld van medeleven en respect,” aldus een betrokken toeschouwer.
Een herinnering die blijft
Hoewel het verlies onomkeerbaar is, bood de scootertocht een vorm van afronding. De route, het samenzijn en de symboliek vormden samen een krachtig eerbetoon dat veel mensen niet snel zullen vergeten. Voor de nabestaanden was het een troostend gebaar, voor de deelnemers een manier om actief hun medeleven te tonen, en voor het dorp een moment van collectieve heling.
Het laat zien dat herdenken meer is dan stilstaan; het is ook samen verdergaan, met respect voor het verleden en steun voor elkaar in het heden. In Urk werd op die zaterdagmiddag niet alleen een jong leven herdacht, maar ook de veerkracht van een gemeenschap gevierd.
Samen verder
De gebeurtenissen van de afgelopen week zullen nog lang blijven nazinderen in Urk. Toch bood het gezamenlijke eerbetoon een lichtpunt in een donkere periode. Het toonde aan dat zelfs in moeilijke tijden, of juist dan, mensen elkaar weten te vinden in solidariteit, steun en liefde.
Herdenkingen zoals deze zijn van onschatbare waarde. Ze geven ruimte aan emoties, zorgen voor verbinding en onderstrepen hoe belangrijk het is om stil te staan bij wat echt telt: menselijkheid, betrokkenheid en respect voor elkaar. Urk heeft daarin een krachtig voorbeeld gegeven van hoe een gemeenschap samen sterker kan staan.
-
Actueel6 maanden geleden
Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel6 maanden geleden
Geheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel6 maanden geleden
Broer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel6 maanden geleden
André Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel6 maanden geleden
André Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel6 maanden geleden
? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel5 maanden geleden
? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!
-
Actueel3 weken geleden
Freek Rikkerink doorbreekt de stilte: “Ik blijf vechten en genieten van elk moment”