André Hazes en Monique Westenberg opnieuw uit elkaar: een liefde die loslaat om verder te groeien

Op woensdagavond 23 april 2025 maakten André Hazes en Monique Westenberg via Instagram bekend dat ze wederom uit elkaar zijn gegaan. Hoewel dit niet de eerste keer is dat het bekende stel hun relatie beëindigt, is de toon van hun boodschap dit keer opmerkelijk mild, volwassen en doordrenkt met emotionele volwassenheid. Ze benadrukken dat hun beslissing niet voortkomt uit een gebrek aan liefde, maar juist uit liefde en respect voor elkaar – en vooral voor zichzelf.

Een breuk uit liefde, niet uit strijd

In hun gezamenlijke verklaring geven André en Monique aan dat ze nog altijd van elkaar houden, maar dat ze zich op dit moment op verschillende plekken in het leven bevinden. “Loslaten is groeien,” schrijven ze, “en eerlijk zijn naar jezelf en naar elkaar.” Die woorden illustreren niet alleen een groeiend zelfinzicht, maar ook de wens om op een gezonde manier met persoonlijke ontwikkeling en relatievorming om te gaan.

Wat direct opvalt is dat de aankondiging van hun breuk plaatsvond terwijl het gezin – André, Monique en hun zoon – samen op vakantie is. Het wijst erop dat hun beslissing zorgvuldig is overwogen en dat ze deze gezinsfase bewust afsluiten in verbondenheid, niet in conflict.

Zorg om hun zoon staat centraal

In de verklaring roepen ze hun volgers op om met compassie te reageren, vooral uit respect voor hun zoon. “Hij zit op een leeftijd dat hij alles meekrijgt via (sociale) media,” aldus het stel. Daarmee onderstrepen ze hoe belangrijk het voor hen is om hun kind te beschermen tegen de vaak harde oordelen van het publieke domein.

Het feit dat ze hun zoon expliciet noemen in hun boodschap wijst op een sterk besef van verantwoordelijkheid als ouders, los van hun rol als partners. Waar veel relaties eindigen in verdeeldheid, proberen André en Monique duidelijk te maken dat hun gezin als eenheid blijft bestaan – zij het in een andere vorm.

Een relatie met veel hoofdstukken

De liefdesgeschiedenis van André Hazes en Monique Westenberg is allesbehalve eenduidig. Ze kregen in het verleden regelmatig te maken met ups en downs, wat ook regelmatig breed werd uitgemeten in de media. In december 2020 verloofden ze zich, maar amper drie maanden later volgde een breuk. Later vonden ze elkaar weer terug, al besloten ze destijds niet opnieuw te gaan samenwonen.

André gaf begin 2025 in een interview nog aan dat ze sterker dan ooit waren. Hij sprak toen vol liefde over hun relatie en noemde Monique zelfs zijn “rots in de branding”. Hoewel het stel elk hun eigen woning hield, was er wel sprake van trouwplannen. De keuze om niet te gaan samenwonen werd door hen uitgelegd als een bewuste keuze om balans te behouden – een vorm van liefde op afstand, die voor hen werkte. Althans, toen nog.

Het eind van een cyclus?

De recente breuk lijkt een nieuw hoofdstuk in een relatie die altijd in beweging is geweest. Dit keer klinkt er echter een ondertoon van acceptatie en wederzijds respect, in plaats van de verwarring en emotionele schommelingen die eerdere beëindigingen kenmerkten. André en Monique geven aan dat ze “door verschillende fases zijn gegaan” en “alles een plek hebben gegeven”. Daarmee wijzen ze erop dat deze beslissing voortkomt uit een dieper inzicht in wie ze zijn en wat ze nodig hebben.

Toch blijft de vraag hangen of deze breuk definitief is. Hun geschiedenis toont immers aan dat ze elkaar vaker hebben teruggevonden. De deur lijkt nooit helemaal gesloten – niet uit onbeslistheid, maar omdat hun band niet zomaar te vatten is in termen als ‘aan’ of ‘uit’.

Wat brengt de toekomst?

Vooralsnog vragen André en Monique rust en ruimte – voor zichzelf en vooral voor hun zoon. Ze doen dat op een eerlijke, respectvolle manier die duidelijk maakt dat hun prioriteiten zijn verschoven van romantiek naar stabiliteit. Of het einde van hun liefdesrelatie ook het einde van hun gezamenlijke pad betekent, is iets dat alleen de tijd zal uitwijzen.

Wat wel zeker is, is dat hun verhaal velen aanspreekt. Misschien omdat het laat zien hoe liefde ook kan bestaan in loslaten. Dat relaties niet altijd eindigen in ruzie, maar ook kunnen eindigen in waardigheid. En dat eerlijkheid – ook als die pijnlijk is – de basis kan zijn voor groei, afzonderlijk én samen.