Actueel
Moet de AOW-leeftijd omhoog naar 75 jaar? Een toekomstgerichte discussie

De Nederlandse samenleving staat voor een belangrijke uitdaging: hoe zorgen we ervoor dat het pensioenstelsel ook in de toekomst houdbaar blijft? Door de toenemende vergrijzing wordt deze vraag steeds urgenter. Een voorstel dat recent veel aandacht krijgt, is het verhogen van de AOW-leeftijd naar 75 jaar. Is dit een realistisch scenario, of moeten we juist op zoek naar andere oplossingen?
Veranderende demografische verhoudingen
In de afgelopen decennia is de verhouding tussen werkenden en gepensioneerden sterk veranderd. Waar in 1957 nog vijf werkenden tegenover één AOW-gerechtigde stonden, is dat aantal in 2025 teruggelopen naar drie werkenden per gepensioneerde. Volgens prognoses zal die verhouding in 2040 zelfs bijna één op twee zijn. Dit betekent dat relatief minder mensen de financiële lasten van een groeiende groep ouderen moeten dragen.
Deze ontwikkeling zet druk op de betaalbaarheid van onze sociale voorzieningen, waaronder de AOW en de zorgkosten. Het roept de vraag op of aanpassingen noodzakelijk zijn om de solidariteit tussen generaties te behouden en de economie toekomstbestendig te maken.
Pleidooi voor een hogere AOW-leeftijd
Pensioenexpert Theo Gommer stelt in zijn recente column dat de huidige AOW-leeftijd — die geleidelijk is verhoogd van 65 naar ruim 67 jaar — mogelijk niet toereikend is. Om de kosten van vergrijzing te beheersen en het pensioenstelsel robuust te houden, pleit hij voor een verdere verhoging van de AOW-leeftijd naar 75 jaar in 2050.
Volgens Gommer is het verhogen van de pensioenleeftijd geen op zichzelf staande oplossing. Hij benadrukt dat we tegelijkertijd moeten investeren in technologieën zoals kunstmatige intelligentie (AI), medische innovatie en duurzame voedselproductie. Door hierin te innoveren, kan de economie blijven groeien en ontstaat er ruimte voor nieuwe vormen van werk en arbeidsdeelname.
Langer actief blijven: voordelen en kanttekeningen
Het idee om langer door te werken roept uiteenlopende reacties op. Voor sommige mensen kan het juist prettig zijn om langer actief te blijven. Werk biedt structuur, sociale contacten en een gevoel van zingeving. Zeker wanneer het werk passend is bij de levensfase en fysieke mogelijkheden, kan langer doorwerken bijdragen aan het welzijn.
Tegelijkertijd is het belangrijk om te erkennen dat dit niet voor iedereen haalbaar is. In fysiek veeleisende beroepen, zoals in de bouw of de zorg, kan langer werken zwaar zijn. In die sectoren zou het noodzakelijk zijn om functies anders in te richten of mensen de mogelijkheid te bieden om op tijd te schakelen naar minder belastende werkzaamheden. Scholing en loopbaanbegeleiding kunnen hierin een belangrijke rol spelen.
Een andere kijk op loopbanen
De discussie over een hogere pensioenleeftijd sluit aan bij een bredere beweging waarin traditionele loopbaanmodellen worden heroverwogen. Steeds meer mensen vragen zich af of het gangbare patroon van voltijds werken tot het pensioen nog past bij de wensen en behoeften van deze tijd. Sommige arbeidsmarktdeskundigen pleiten voor flexibele werkvormen en verkorte werkweken, waarbij een betere balans tussen werk en privé ontstaat.
Een voorbeeld hiervan is het idee dat vrijwel elke functie in vier dagen per week uitgevoerd zou kunnen worden. Dit biedt niet alleen ruimte voor herstel en ontwikkeling, maar maakt het wellicht ook realistischer om de loopbaan te verlengen. Een gespreide inzetbaarheid gedurende het leven kan bijdragen aan duurzame arbeidsparticipatie.
Jongeren en werkdruk
Een ander aandachtspunt is de mentale gezondheid van jongere generaties op de arbeidsmarkt. Uit onderzoek blijkt dat burn-outs en werkstress onder jongeren toenemen. Als we van toekomstige generaties verwachten dat zij langer blijven werken, is het van belang om hen nu al goed te begeleiden. Denk aan meer aandacht voor welzijn op de werkvloer, realistische werkdruk en ruimte voor persoonlijke groei.
Persoonlijke verantwoordelijkheid speelt hierin ook een rol. Door bewust om te gaan met werk, gezondheid en financiële planning, kunnen mensen zelf bijdragen aan een stabiele toekomst. Overheidsbeleid en werkgevers kunnen dit ondersteunen door heldere informatie, flexibele regelingen en preventieve maatregelen.
Technologische vooruitgang als hulpmiddel
De rol van technologie in het verlengen van loopbanen is niet te onderschatten. Met behulp van innovaties kunnen werkprocessen worden verlicht en taken worden geautomatiseerd. Denk aan slimme machines in de bouw, digitale dossiers in de zorg of efficiëntere communicatie via AI-toepassingen. Hierdoor kunnen ook oudere werknemers op een productieve en verantwoorde manier actief blijven in hun vakgebied.
Daarnaast ontstaan er dankzij technologische ontwikkelingen ook nieuwe functies die minder fysiek belastend zijn. Dit biedt kansen voor omscholing en doorstroming naar alternatieve loopbaanpaden op latere leeftijd.
De maatschappelijke dialoog
Het verhogen van de AOW-leeftijd naar 75 jaar is een voorstel dat vraagt om een brede maatschappelijke discussie. Het raakt immers aan fundamentele vragen over solidariteit, gezondheid, kwaliteit van leven en economische veerkracht. Sommige mensen zien er voordelen in om langer bij te dragen, terwijl anderen zich zorgen maken over de haalbaarheid en eerlijkheid van zo’n maatregel.
Er is behoefte aan een genuanceerd gesprek waarin ruimte is voor verschillende perspectieven. Ouderen, jongeren, werkgevers, beleidsmakers en deskundigen moeten samen nadenken over wat haalbaar en wenselijk is. Daarbij is het belangrijk om niet alleen te kijken naar leeftijd, maar ook naar draagkracht, beroep en persoonlijke situatie.
Tot slot
De toekomst van ons pensioenstelsel staat op een keerpunt. De vraag of het verstandig is om de AOW-leeftijd te verhogen naar 75 jaar, is geen eenvoudige. Het vraagt om een doordachte benadering waarin gezondheid, technologie, arbeidsmarktontwikkeling en sociale rechtvaardigheid met elkaar in balans zijn.
Of het nu gaat om investeren in innovaties, herinrichten van beroepen of stimuleren van levenslang leren — het doel blijft hetzelfde: een samenleving waarin iedereen op een waardevolle manier kan bijdragen én genieten van een welverdiend pensioen.

Actueel
Denemarken en Groenland bieden excuses aan voor beleid uit de vorige eeuw

Denemarken en Groenland hebben officiële excuses aangeboden voor een breed toegepast gezondheidsbeleid in de vorige eeuw, waarbij bij duizenden meisjes en vrouwen uit Groenland anticonceptiemiddelen werden geplaatst zonder volledige informatie en keuzevrijheid. Met deze stap erkennen beide regeringen het leed dat hierdoor is ontstaan en nemen zij publiekelijk verantwoordelijkheid voor dit verleden.
Kern van het nieuws: erkenning en verantwoordelijkheid
De excuses zijn namens Denemarken uitgesproken door premier Mette Frederiksen. In dezelfde verklaring betuigde de Groenlandse premier Jens-Frederik Nielsen eveneens spijt, omdat de gevallen niet alleen plaatsvonden in de periode dat Denemarken de gezondheidszorg op Groenland beheerde, maar ook daarna. De leiders noemen de erkenning “te laat, maar noodzakelijk” en benadrukken dat hun woorden bedoeld zijn om recht te doen aan de ervaringen van betrokkenen en hun families.
Wat er in de praktijk gebeurde
In de jaren zestig en zeventig — en volgens onderzoek zelfs tot begin jaren negentig — werden in Groenland grootschalig anticonceptiemiddelen geplaatst bij jonge en volwassen vrouwen van Inuit-afkomst. Velen kregen niet duidelijk uitgelegd wat de ingreep inhield of waarom deze werd geadviseerd. De maatregel moest de bevolkingsgroei afremmen en werd uitgevoerd in een periode waarin Denemarken nog de verantwoordelijkheid droeg voor de gezondheidszorg. De toepassing bleek echter breder en duurde op sommige plekken voort tot 1992.
Waarom de excuses juist nu komen
Het onderwerp kreeg hernieuwde aandacht toen de feiten in 2020 naar buiten kwamen. Sindsdien klonk er een steeds luider verzoek om erkenning en een officiële verontschuldiging. De publieke druk nam toe door persoonlijke verhalen en journalistieke berichtgeving, waarop beide regeringen een gezamenlijke verklaring voorbereidden. De excuses onderstrepen dat de betrokken landen de morele plicht voelen om het verleden niet te negeren, maar te adresseren.
Reacties vanuit Groenland
Volgens premier Nielsen hebben de gebeurtenissen tot verdriet en boosheid geleid binnen de Groenlandse gemeenschap. Hij noemt de excuses “niet genoeg, en te laat”, maar wel een belangrijke stap naar herstel. De boodschap: erkenning vormt de basis voor verdere stappen, zoals nazorg, onderzoek en heldere afspraken over hoe vergelijkbare situaties in de toekomst worden voorkomen.
Juridische stappen door betrokkenen
Een groep van 143 vrouwen startte vorig jaar een rechtszaak tegen de Deense staat. Zij stellen dat hun fundamentele rechten zijn geschonden omdat ze onvoldoende zijn geïnformeerd en geen reële keuzevrijheid hadden. De zaak laat zien dat erkenning vanuit de overheid belangrijk is, maar dat betrokkenen daarnaast ook juridische duidelijkheid en waar mogelijk compensatie verwachten.
Lopend onderzoek: feiten op een rij
Denemarken en Groenland voeren gezamenlijk een onafhankelijk onderzoek uit naar de periode 1960–1991. Het doel is vast te stellen wat er precies is gebeurd, wie verantwoordelijk was voor beleid en uitvoering, en welke procedures toen golden. De resultaten worden in september verwacht. Die timing is relevant, omdat de uitkomsten richting kunnen geven aan eventuele vervolgstappen, waaronder aanbevelingen voor beleid, nazorg en mogelijke tegemoetkomingen.
De historische context kort uitgelegd
In de betreffende periode was Denemarken bestuurlijk en medisch nauw betrokken bij Groenland. Beleidskeuzes in de gezondheidszorg werden vaak centraal gemaakt, met weinig ruimte voor individuele afwegingen of lokale nuance. De huidige inzichten over patiëntrechten, geïnformeerde toestemming en culturele sensitiviteit bestonden toen nog niet in de vorm zoals we die nu kennen. Dat verklaart de historische context, maar ontslaat beleidsmakers niet van verantwoordelijkheid, wat beide premiers nu expliciet erkennen.
Wat betekenen de excuses in de praktijk?
Excuses markeren een officieel keerpunt: de overheid erkent het verleden en de impact daarvan op levens. In de praktijk kan dit leiden tot:
-
Betere documentatie en archivering, zodat betrokkenen toegang krijgen tot hun medische gegevens.
-
Nazorg en ondersteuning, bijvoorbeeld via informatiepunten of psychosociale hulpverlening voor wie daar behoefte aan heeft.
-
Aanbevelingen voor toekomstig beleid, met extra aandacht voor duidelijke informatievoorziening, toestemmingstrajecten en culturele sensitiviteit binnen de zorg.
De rol van communicatie en toestemming in de zorg
Een belangrijke les die uit dit verleden kan worden getrokken, is het belang van heldere communicatie en toestemming. Zorgverlening gaat niet alleen over medische handelingen, maar ook over vertrouwen, respect en keuzevrijheid. Het waarborgen van geïnformeerde besluitvorming is inmiddels een essentieel onderdeel van moderne gezondheidszorg en vormt een waarborg voor de toekomst.
-
Actueel8 maanden geleden
Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel8 maanden geleden
Geheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel8 maanden geleden
Broer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel4 weken geleden
Zoon van Guusje Nederhorst (22) treedt uit de schaduw van zijn beroemde moeder
-
Actueel8 maanden geleden
? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel7 maanden geleden
? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!