Actueel
hond verliest de hoop, “huilt eindeloos” na 260 dagen in het asiel – op zoek naar een perfect nieuw huis
In de stille, echoënde gangen van de Humane Society for Hamilton County in Indiana, waar het gefilterde licht zachtjes op de vloer valt, weerklinkt een hartverscheurend geluid. Het is het huilen van Major, een vierjarige terriër/pitbull-mix, wiens hoop langzaam vervaagt na meer dan 260 dagen in een kennel. Zijn verhaal is een droevige herinnering aan de vergeten dieren in asielen, maar ook een levend bewijs van de veerkracht en ongebroken geest van een hond die blijft hopen op een liefdevol thuis.
Verwaarlozing
Major’s saga begon op een zomerdag toen hij als zwerver werd binnengebracht bij het asiel, afhankelijk van de vriendelijkheid van vreemden en de schaduw van wat ooit een thuis was.
Bij zijn binnenkomst ontdekten de medewerkers dat hij gechipt was, wat aangaf dat iemand hem ooit had liefgehad, of op zijn minst gekend.
Hoopvol contacteerden ze zijn voormalige eigenaren, in de verwachting dat deze hem zouden willen terugzien.
Hun beloften bleken echter loos; ze verklaarden dat ze hem zouden komen ophalen, maar lieten hem in een voortdurende staat van wachten achter.
Wanhoop
Aanvankelijk was Major het toonbeeld van vreugde binnen de muren van het asiel. Hij speelde altijd met zijn geliefde Jolly Ball en charmeerde iedereen met zijn zachtaardige en gevoelige natuur.
Hij werd snel een favoriet onder het personeel, dat hem liefdevolle bijnamen gaf zoals ‘Major Hunk’ en ‘Major Heartthrob’.
Maar ondanks deze genegenheid en zijn aantrekkelijke persoonlijkheid, bleef een permanent thuis een onvervulde belofte.
Terwijl de maanden verstreken en elke potentiële adoptant voorbijliep zonder een tweede blik, verviel Major in een diepe melancholie.
Strijd
De constante afwijzing en het gebrek aan een liefdevolle omgeving hebben een diepe wond geslagen in Majors eens zo levendige geest. Hij veranderde van een speelse en levendige hond in een schim van zijn voormalige zelf, vaak huilend in zijn verblijf, een geluid dat zowel medewerkers als bezoekers raakt.
In een poging om zijn stress te verminderen, verplaatste het asiel hem naar een rustigere bezoekkamer, maar de echte oplossing – een liefdevol en permanent thuis – blijft uit.
Zoektocht
Major heeft specifieke behoeften wat betreft zijn toekomstige leefomgeving: hij zou het beste passen in een huis zonder jonge kinderen of katten, waar hij de onverdeelde aandacht en ruimte krijgt om te bloeien. Hoewel hij goed overweg kan met andere honden, is zijn kracht soms te veel voor zijn eigen goed, en daarom wordt een voorzichtige kennismaking aangemoedigd. Zijn ideale eigenaar zou iemand zijn die niet alleen zijn energie en speelsheid kan waarderen, maar ook de tijd en toewijding kan geven die hij verdient.
Adoptie
Het asiel doet een emotioneel beroep op de gemeenschap: als je klaar bent om een liefdevolle, sterke en speelse vriend in je leven te verwelkomen, overweeg dan om Major een kans te geven. Hij vertegenwoordigt niet alleen zichzelf maar ook de talloze andere dieren die nog steeds in asielen over de hele wereld verblijven, wachtend op die ene persoon die hun leven voorgoed zal veranderen.
Een groot verlies voor de muziekwereld
De Amerikaanse R&B- en soulzanger D’Angelo is op 51-jarige leeftijd overleden na een periode van ziekte. Zijn familie en vrienden vragen fans vooral zijn leven en werk te vieren: muziek die de afgelopen drie decennia een blijvende stempel heeft gedrukt op de soul- en R&B-wereld.
De man achter de stem
D’Angelo, geboren als Michael Eugene Archer, groeide op in Richmond, Virginia. Zijn vader was dominee, waardoor hij al jong in aanraking kwam met gospelmuziek. Op de piano vond hij zijn eigen stem. In zijn tienerjaren trad hij op bij talentenjachten en ontwikkelde zich razendsnel tot een multi-instrumentalist met een unieke artistieke visie.
De doorbraak: Brown Sugar
In 1995 verscheen zijn debuutalbum Brown Sugar, een mix van soul, funk en R&B die het genre opnieuw vormgaf. Nummers als “Brown Sugar” en “Lady” groeiden uit tot klassiekers. De warme, analoge sound van het album vormde de basis van wat later bekend zou worden als neo-soul: een stijl die organische instrumentatie combineert met hedendaagse ritmes en introspectieve teksten.
Wereldsucces met Voodoo
Met zijn tweede album Voodoo (2000) bevestigde D’Angelo zijn status als vernieuwende artiest. Het album stond wekenlang bovenaan internationale hitlijsten en leverde hem meerdere prijzen op. De minimalistische videoclip bij “Untitled (How Does It Feel)” werd een cultureel moment, en het album geldt nog steeds als een van de invloedrijkste R&B-platen van zijn tijd.
Stilte, worstelingen en hergeboorte
Na het succes van Voodoo trok D’Angelo zich terug uit de schijnwerpers. De druk van beroemdheid, persoonlijke problemen en perfectionisme leidden tot een lange pauze. Pas in 2014 keerde hij terug met het album Black Messiah, een plaat die door critici werd geprezen om zijn rauwheid en maatschappelijke diepgang. De muziek behandelde thema’s als identiteit, raciale ongelijkheid en spiritualiteit, en werd bekroond met een Grammy Award.
De muzikale erfenis
D’Angelo stond bekend als een perfectionist die zijn muziek tot in detail uitwerkte. Zijn sound combineerde funk, jazz, hiphop en gospel tot iets dat tijdloos aanvoelt. Hij beïnvloedde artiesten van verschillende generaties — van hedendaagse soulzangers tot alternatieve rappers en producers. Zijn werk laat zien dat soulmuziek voortdurend kan vernieuwen zonder haar ziel te verliezen.
Waarom zijn muziek uniek blijft
-
Diepe emotie – Hij wist kwetsbaarheid en sensualiteit in balans te brengen.
-
Organische productie – Gebruik van echte instrumenten en warme analoge klanken.
-
Spirituele gelaagdheid – Liedjes die persoonlijke gevoelens koppelden aan universele thema’s.
-
Culturele invloed – Zijn werk vormde het DNA van de moderne R&B en inspireerde talloze artiesten.
De man, niet de mythe
Achter het mysterie van D’Angelo stond een artiest die voortdurend zocht naar echtheid. Zijn perfectionisme zorgde voor zeldzame releases, maar elke plaat voelde als een zorgvuldig geslepen juweel. In interviews sprak hij zelden over roem; voor hem stond muziek centraal — als iets dat heling brengt, maar ook verantwoordelijkheid vraagt.
Een stem die blijft klinken
Met slechts drie studioalbums wist D’Angelo een artistieke erfenis achter te laten die generaties overstijgt. Zijn liedjes blijven klinken op radio, in films en op concertpodia over de hele wereld. Voor velen symboliseert zijn muziek de brug tussen klassiek en modern — tussen traditie en vernieuwing.
Conclusie
D’Angelo laat een stil maar krachtig spoor achter. Hij was geen artiest van massaproductie, maar van kwaliteit, ziel en intentie. Zijn overlijden is een verlies voor de muziekindustrie, maar zijn stem, grooves en visie blijven tijdloos. Wie zijn muziek beluistert, hoort meer dan klanken — men hoort een man die zichzelf zocht, vond en gaf.
-
Actueel10 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel9 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel10 maanden geledenGeheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel10 maanden geledenBroer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel10 maanden geledenAndré Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel2 maanden geledenZoon van Guusje Nederhorst (22) treedt uit de schaduw van zijn beroemde moeder
-
Actueel10 maanden geleden? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel9 maanden geleden? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!