Prinses Alexia, de tweede dochter van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima, is sinds haar studie in het Verenigd Koninkrijk vaker in het nieuws dan haar familie lief is. Terwijl ze zich in Engeland probeert te ontwikkelen als gewone student, blijkt haar koninklijke titel haar vrijheid te beperken. Britse tabloids volgen haar op de voet en hebben haar inmiddels een opvallende bijnaam toegekend: “de It Girl”.

Studeren in het buitenland: kans of valkuil?

Toen Prinses Alexia in 2021 begon aan het Atlantic College in Wales, volgde ze het voorbeeld van haar oudere zus Amalia om zich internationaal te oriënteren. De keuze voor een buitenlandse opleiding was bedoeld om haar zelfstandigheid te bevorderen en haar blik te verruimen. Maar in tegenstelling tot de relatief discrete benadering van de Nederlandse pers, ging de Britse media meteen vol in de aanval.

De impact van het ‘kauwgomincident’

Een ogenschijnlijk klein incident, waarbij Alexia tijdens een officieel moment kauwgom zou hebben gekauwd, leidde tot een storm van reacties. Britse roddelbladen grepen het voorval aan om een karikatuur van haar te maken. Hoewel het om een onschuldig moment ging dat bij vrijwel elke jongere zou zijn vergeten, werd het in haar geval uitvergroot tot nationaal nieuws. Dit voorval markeerde het begin van een bredere beeldvorming in de Britse media.

‘It Girl’: modern compliment of ongepaste typering?

De term ‘It Girl’ heeft in de mediawereld meerdere ladingen. Aan de ene kant verwijst het naar een jonge vrouw met uitstraling, stijl en sociale aantrekkingskracht. Aan de andere kant wordt de term in bepaalde contexten gebruikt om losbandigheid of oppervlakkigheid te suggereren. In het geval van Prinses Alexia lijkt de Britse pers vooral op dat tweede te hinten, waarmee ze haar imago als serieuze student in de schaduw stelt.

Naast ‘It Girl’ wordt Alexia ook geregeld omschreven als ‘Partyprinses’ of ‘Glamourprinses’. Hoewel deze bijnamen haar jeugdige spontaniteit onderstrepen, kunnen ze haar reputatie als lid van een koninklijke familie ondermijnen. Dit leidt tot discussies over de manier waarop jonge royals door de pers worden behandeld.

De Nederlandse en Britse benadering: een wereld van verschil

In Nederland bestaan duidelijke afspraken tussen de koninklijke familie en de media. Tijdens momenten zoals de jaarlijkse zomerfotosessie krijgt de pers ruimte om foto’s te maken, in ruil voor respect voor de privacy van de Oranjes. In Groot-Brittannië gelden zulke ongeschreven regels nauwelijks. De Britse roddelpers is notoir nieuwsgierig en zoekt voortdurend naar verhalen over leden van koningshuizen, ook van buitenlandse afkomst.

Voor Alexia, gewend aan de Nederlandse terughoudendheid, vormt dit een harde realiteit. Haar alledaagse studentenleven wordt opeens onder een vergrootglas gelegd, waarbij zelfs haar kledingkeuze of gezichtsuitdrukking onderwerp van discussie kan worden.

Een jongerenleven onder druk

Het studentenleven wordt vaak gezien als een tijd van ontdekking, vrijheid en persoonlijke groei. Voor Prinses Alexia is dit echter geen vanzelfsprekendheid. Elk uitstapje of avondje uit kan vastgelegd en geïnterpreteerd worden, met alle gevolgen van dien voor haar reputatie. De constante aandacht kan haar ontwikkeling als individu beïnvloeden — niet alleen op persoonlijk, maar ook op mentaal vlak.

Deze ervaring is niet uniek. Andere jonge royals, zoals prins Harry en prinses Beatrice in het Verenigd Koninkrijk, hebben ook te maken gehad met overmatige media-aandacht in hun jeugdjaren. Maar waar de Britse royals mediatraining en ervaring hebben met constante publieke aanwezigheid, komt de Nederlandse prinses relatief onvoorbereid terecht in deze storm.

Vergelijkingen zijn snel gemaakt

Hoewel het verleidelijk is om Alexia te vergelijken met andere jongeren in koninklijke kringen, is het belangrijk haar als individu te blijven zien. Elke jonge royal maakt andere keuzes en reageert verschillend op de druk van het publieke leven. Waar prins Harry zijn wilde jaren had, kiest Alexia voorlopig voor een studentenbestaan met relatief weinig publieke optredens. Dat zij alsnog besproken wordt in tabloids zegt meer over de mediacultuur dan over haar gedrag.

Grenzen aan nieuwsgierigheid

De situatie rond Prinses Alexia roept vragen op over de ethiek van de media. Hoe ver mogen journalisten gaan in hun verslaggeving over jongeren, ook als die toevallig lid zijn van een koninklijk huis? En hoe beschermen we hun recht op een normale jeugd?

Hoewel publieke figuren een zekere mate van aandacht moeten verdragen, blijft het verschil tussen verslaggeving en sensatie zoeken dun. In het geval van Alexia lijkt die grens inmiddels meerdere keren overschreden.

Wat betekent dit voor haar toekomst?

Voor Alexia is de komende tijd cruciaal. Hoe ze zich verhoudt tot de media, hoe ze haar koninklijke taken in balans brengt met haar persoonlijke groei — het zijn vraagstukken die bepalend zullen zijn voor haar volwassen leven. Tegelijkertijd biedt deze situatie haar de kans om haar eigen stem te vinden. Mogelijk kiest ze op termijn voor een rol waarin ze de balans vindt tussen representatie en eigenheid, zoals haar moeder Máxima dat op indrukwekkende wijze heeft gedaan.

Conclusie

Prinses Alexia staat aan het begin van haar volwassen leven, maar draagt al de last van publieke verwachtingen op haar schouders. De Britse media-aandacht, inclusief bijnamen als ‘It Girl’, toont de dunne lijn tussen nieuwsgierigheid en invasie van privacy. Toch is Alexia meer dan een kop in een roddelblad: ze is een jonge vrouw die haar weg zoekt in een complexe wereld waarin persoonlijke vrijheid en koninklijke plicht voortdurend botsen.