Actueel
Zijn de pro-Palestina-protesten uit de hand aan het lopen? Tijd voor reflectie

De afgelopen maanden zijn in steeds meer steden in Nederland en daarbuiten pro-Palestina-demonstraties gehouden. Wat begon als een begrijpelijke roep om aandacht voor het leed van de Palestijnse bevolking, is inmiddels in sommige gevallen geëscaleerd tot wanorde, polarisatie en zelfs geweld. De vraag rijst: vinden we niet met z’n allen dat deze protesten een grens hebben bereikt — of wellicht al zijn overschreden?
De kracht van protest
Protesteren is een fundamenteel recht in elke democratische samenleving. Het stelt burgers in staat hun stem te laten horen, misstanden aan te kaarten en druk uit te oefenen op overheden en beleidsmakers. In de kern zijn de pro-Palestina-protesten een uiting van solidariteit met een bevolking die al decennialang gebukt gaat onder conflict, bezetting en geweld.
In het begin waren veel demonstraties vreedzaam, met deelnemers die zich inzetten voor mensenrechten en rechtvaardigheid. Vele duizenden kwamen samen op pleinen en universiteitscampussen om steun te betuigen aan de Palestijnse zaak, vaak met indrukwekkende stiltes, toespraken en muziek.
Escalatie en verdeeldheid
Toch is de toon van sommige protesten de afgelopen weken drastisch veranderd. Demonstraties worden op sommige plekken gekaapt door radicale groepen, er worden opruiende leuzen gescandeerd en antisemitische uitingen zijn geen zeldzaamheid meer. Dit heeft geleid tot gevoelens van onveiligheid, vooral bij Joodse Nederlanders, die zich onterecht collectief verantwoordelijk voelen gemaakt voor het beleid van de Israëlische regering.
Bovendien hebben we een toename gezien van bezettingen van universiteitsgebouwen, vernielingen, bedreigingen en confrontaties met de politie. De bezetting van campussen in Amsterdam, Utrecht en Groningen is niet langer alleen symbolisch protest; het verstoort het onderwijs, polariseert de academische gemeenschap en leidt tot spanningen tussen studenten onderling.
Wanneer slaat activisme om in intimidatie?
Er is een dunne lijn tussen protest en intimidatie. Wanneer pro-Palestijnse demonstranten ervoor kiezen om gebouwen te bezetten, kunstwerken te beschadigen of andere studenten onder druk te zetten om partij te kiezen, verliest het protest zijn morele kracht. Op het moment dat mensen zich niet meer durven uitspreken of zelfs niet durven deelnemen aan onderwijsactiviteiten vanwege hun afkomst, religie of mening, is er iets fundamenteels mis.
De inzet voor de Palestijnse zaak mag nooit ten koste gaan van anderen. Het is volkomen legitiem om kritiek te uiten op het beleid van Israël, maar het is onacceptabel om die kritiek te richten op Joodse medeburgers of om universiteiten om te vormen tot strijdtoneel.
Politiek en morele verantwoordelijkheid
Ook de politiek speelt een rol in de ontstane situatie. Het uitblijven van een heldere, principiële houding van de Nederlandse regering ten opzichte van het Israëlisch-Palestijns conflict heeft geleid tot frustratie bij veel jongeren. Ze voelen zich niet gehoord en zoeken hun uitlaatklep op straat. Dat is begrijpelijk, maar het ontslaat niemand van de verantwoordelijkheid zich te houden aan de grenzen van de democratische rechtsstaat.
Aan de andere kant moet ook worden erkend dat de roep om gerechtigheid voor Palestijnen lange tijd werd gemarginaliseerd. De plotselinge golf van activisme is mede een gevolg van jarenlang stilzwijgen of eenzijdige berichtgeving. Daarom is het zaak om ruimte te blijven bieden voor vreedzaam protest, maar wel met duidelijke grenzen.
De media en framing
Een andere factor is de rol van de media. Sommige kranten en nieuwszenders berichten vooral over de excessen, waardoor een negatief beeld ontstaat van alle pro-Palestina-demonstranten. Dat doet geen recht aan de vele mensen die zich vreedzaam en met goede intenties inzetten. Tegelijkertijd mogen ook de verharding en radicalisering binnen een deel van de beweging niet gebagatelliseerd worden.
Social media versterken die tweedeling. Informatie wordt gefragmenteerd verspreid, beelden van geweld of confrontaties worden uit hun context gehaald en op basis daarvan worden harde standpunten ingenomen. Hierdoor ontstaat een zwart-witverhaal waarin nuance verloren gaat.
Wat is de weg vooruit?
De kernvraag blijft: hoe zorgen we ervoor dat het protest weer constructief wordt, dat het bijdraagt aan bewustwording zonder dat het ontspoort? Daarvoor zijn meerdere stappen nodig:
-
Protestleiders moeten verantwoordelijkheid nemen. Spreek je uit tegen antisemitisme, tegen haat en geweld. Zorg dat de boodschap duidelijk en zuiver blijft.
-
Overheden moeten dialoog faciliteren, niet alleen optreden. Boetes en arrestaties helpen misschien op korte termijn, maar kunnen ook het gevoel van uitsluiting versterken.
-
Universiteiten moeten grenzen stellen, maar ook een veilige ruimte blijven bieden voor debat en meningsvorming.
-
Media en opiniemakers doen er goed aan het hele verhaal te vertellen — inclusief het menselijke leed aan beide zijden van het conflict.
Tot slot
Er is niets mis met woede of onvrede, zolang die gevoelens worden omgezet in vreedzame actie en maatschappelijke dialoog. Maar als protest leidt tot intimidatie, uitsluiting of geweld, verliezen we allemaal. Dan wordt niet alleen het doel uit het oog verloren, maar ook de waarden waar onze samenleving op gestoeld is.
Misschien is het tijd dat we met z’n allen – demonstranten, beleidsmakers, docenten, media en burgers – een pas op de plaats maken. Niet om het protest te stoppen, maar om het terug te brengen naar waar het ooit voor bedoeld was: opkomen voor mensenrechten, zonder anderen te onderdrukken.
Dit bericht op Instagram bekijken

Actueel
‘Mijn vriend weet niets van mijn hoge Klarna-schulden af’ – openhartig verhaal over geld, vertrouwen en samenwonen

Een herkenbaar dilemma: geldzaken en relaties, Sabrina (26) deelt een eerlijk verhaal over geld en relaties. Samen met haar partner droomt ze van een eigen appartement. De bezichtigingen zijn gestart, de eerste gesprekken met een verhuurmakelaar zijn gevoerd en de maandelijkse kosten zijn op een rij gezet. Toch is er één onderwerp dat zij niet durft aan te snijden: haar openstaande rekeningen bij diensten voor later betalen. Dit levert spanning op, juist nu financiële afspraken belangrijker worden.
De situatie: wel open over inkomen, niet over uitgaven
Tijdens de gesprekken over de maandlasten is Sabrina transparant geweest over haar salaris. Maar haar uitgavenpatroon – en in het bijzonder de achterstanden bij aanbieders van “achteraf betalen” – heeft ze verzwegen. Ze vertelt dat het om meerdere platforms gaat en dat het overzicht soms ontbreekt als er nieuwe aankopen bijkomen. Daardoor schuift ze betalingen voor zich uit, terwijl ze ondertussen noodzakelijke spullen voor de nieuwe woning wil regelen.
Concrete bedragen maken het echt
Sabrina benoemt dat het om substantiële bedragen gaat. Zo geeft ze aan dat haar openstaande saldo bij één grote aanbieder, Klarna, boven de duizend euro ligt. Ook bij een andere aanbieder van betalen in termijnen, Riverty, staat ongeveer hetzelfde bedrag open. Ze probeert af en toe iets af te lossen, maar merkt dat nieuwe uitgaven sneller oplopen dan ze kan terugbetalen. Dat creëert druk, zeker nu ze samen een stabiele start wil maken.
Waarom verzwijgen soms gebeurt
Volgens Sabrina speelt schaamte een rol. Haar partner is zorgvuldig met geld en vroeg zich onlangs hardop af hoe het kan dat alles financieel “rond te breien” lijkt. Sabrina bestelt regelmatig spullen zonder direct af te rekenen, waardoor de werkelijke lasten pas later zichtbaar worden. Ze vindt het lastig om dat uit te leggen, bang dat het beeld ontstaat dat ze niet goed met geld omgaat of belangrijke zaken achterhoudt. Die terughoudendheid vergroot de drempel om het gesprek alsnog te voeren.
De impact op samenwonen en vertrouwen
Naast de emotionele last heeft het verzwijgen praktische gevolgen. Sabrina en haar vriend zijn bezig met de inboedel en andere opstartkosten van samenwonen. Daardoor is er minder ruimte om openstaande bedragen actief weg te werken. Hoe langer dit duurt, hoe lastiger het wordt om alsnog met een helder overzicht te komen. Sabrina is bang dat laat opbiechten tot vragen leidt: “Als je dit niet eerder hebt gezegd, wat nog meer?” Die zorg laat zien hoe nauw financieel welzijn, planning en vertrouwen met elkaar verbonden zijn.
Stap voor stap naar overzicht (zonder oordeel)
Wie zich in dit verhaal herkent, kan beginnen met een overzicht dat rust geeft. Noteer alle openstaande bedragen, betaaldata en termijnen in een simpele lijst of spreadsheet. Voeg erbij: het minimale maandbedrag, eventuele rente- of herinneringskosten en een realistische aflossingsvolgorde. Een praktische volgorde is:
-
eerst de kleinste bedragen voor snelle successen;
-
daarna de posten met de hoogste bijkomende kosten;
-
tot slot de resterende bedragen in vaste termijnen.
Zo ontstaat een plan dat haalbaar voelt – en dat maakt het eenvoudiger om het onderwerp met een partner te bespreken. (Context gebaseerd op de beschreven situatie en goede financiële hygiëne; concrete casusdetails uit het bronartikel over Sabrina’s openstaande bedragen.)
Het gesprek voeren: eerlijk, concreet en toekomstgericht
Een open gesprek werkt het beste als het duidelijk en rustig is. Kies een ontspannen moment, leg uit dat je graag samen financiële duidelijkheid wil – juist om sterk te starten met samenwonen. Begin met feiten: totale bedragen, termijnen en wat er maandelijks afgelost kan worden. Vermijd beladen woorden en benadruk het gezamenlijke doel: een gezonde huishoudboekje en een prettige woonsituatie. Laat ook zien welke stappen al gezet zijn (overzicht maken, automatische herinneringen aanzetten, impulsaankopen beperken) en welke steun je wél of niet nodig hebt (bijvoorbeeld samen een budgettool gebruiken of maandelijks even samen “kasrondje” doen). Deze aanpak is neutraal, oplossingsgericht en passend voor elk publiek.
Slimmer omgaan met “achteraf betalen”
Diensten waarmee je achteraf of in termijnen betaalt, kunnen handig zijn voor overzicht en gemak, maar vragen discipline. Drie vriendelijke richtlijnen helpen:
-
Koop met een doel: zet vóór je bestelt op papier waarom je item X nodig hebt en hoe vaak je het denkt te gebruiken (“cost per use” kan inzicht geven in waarde per gebruik).
-
Beperk gelijktijdige openstaande bestellingen: rond eerst af wat openstaat voordat je iets nieuws start.
-
Gebruik één vast moment per week voor je geldzaken: check openstaande bedragen, annuleer wat niet nodig is, en plan aflossingen in.
In Sabrina’s verhaal speelt juist die combinatie van gemak, nieuwe woonaankopen en uitgestelde betalingen een rol. Door prikkels te minimaliseren en vaste routines te bouwen, wordt het makkelijker om op koers te blijven. (Aansluitend bij de beschreven context van inboedel aankopen en oplopende lasten.)
Samen verder: planning als basis voor rust
Het uiteindelijke doel is niet
alleen schulden verminderen, maar vooral financiële rust creëren
binnen de relatie. Een gedeeld document met maandlasten, vaste
reserveringen (zoals een buffer voor onderhoud, boodschappen en
onvoorziene kosten) en aflossingen kan daarbij helpen. Spreek af
dat jullie elk kwartaal evalueren: wat gaat goed, wat kan slimmer?
Zo wordt geld een normaal gespreksonderwerp – net als plannen voor
vrije tijd of de inrichting van het huis.
Sabrina’s verhaal laat zien dat openheid loont, juist wanneer je
samen een nieuwe fase ingaat. Met een eerlijk overzicht, een
stap-voor-stap aanpak en duidelijke afspraken komt er ruimte voor
vertrouwen én voor de leuke kanten van samenwonen.
-
Actueel8 maanden geleden
Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel8 maanden geleden
Geheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel8 maanden geleden
Broer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel4 weken geleden
Zoon van Guusje Nederhorst (22) treedt uit de schaduw van zijn beroemde moeder
-
Actueel8 maanden geleden
? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel8 maanden geleden
? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!