1. Een moment van bezinning

Op dinsdag 6 mei 2025 werd in Rotterdam de 23e sterfdag van Pim Fortuyn herdacht. De herdenking vond plaats op het Binnenwegplein, waar sinds 2003 zijn standbeeld staat. In de vroege avond verzamelden tientallen mensen zich rondom het monument om stil te staan bij zijn dood en vooral bij zijn betekenis. De bijeenkomst begon met een minuut stilte, gevolgd door het leggen van bloemen. De sfeer was ingetogen; mensen stonden met gebogen hoofd en velen hadden zichtbaar moeite hun emoties te bedwingen. Het was niet slechts een politiek moment, maar een menselijke, collectieve herinnering aan een ingrijpende gebeurtenis in de Nederlandse geschiedenis.

2. Toespraken en persoonlijke herinneringen

Tijdens de herdenking spraken enkele genodigden het publiek toe. Zij blikten terug op Fortuyns politieke carrière, zijn uitgesproken persoonlijkheid en de manier waarop hij het politieke debat opschudde. Hij werd geroemd als iemand die taboes doorbrak, scherpe analyses gaf en dicht bij het volk stond. Sommigen deelden ook persoonlijke anekdotes over ontmoetingen met Fortuyn, waardoor het beeld van de politicus werd verrijkt met meer menselijke trekken. Zijn betrokkenheid, gevoel voor humor en zijn intellect kwamen nadrukkelijk aan bod. De toespraken benadrukten niet alleen zijn politieke betekenis, maar ook zijn persoonlijke impact op mensen uit alle lagen van de samenleving.

3. Een diverse menigte

De aanwezigen vormden een gevarieerd gezelschap. Trouwe aanhangers van Fortuyn stonden zij aan zij met mensen die hem slechts van naam kenden of benieuwd waren naar de herdenking. Onder de aanwezigen bevonden zich ook politici, journalisten, ondernemers en jongeren die pas na zijn dood zijn werk leerden kennen. Sommigen kwamen vanuit andere delen van het land om bij de ceremonie aanwezig te zijn. Wat hen verbond was respect en interesse in de figuur Fortuyn, of dat nu voortkwam uit politieke overtuiging, nieuwsgierigheid of historisch besef. Het diverse karakter van het publiek liet zien dat Fortuyns erfenis nog steeds breed wordt gevoeld.

4. Muziek als eerbetoon

De ceremonie werd omlijst door muziek die Fortuyn persoonlijk waardeerde. Klassieke composities, waaronder stukken van Wagner en Verdi, klonken over het plein en brachten een intense, bijna filmische lading aan de bijeenkomst. De muziek werkte als een brug tussen het verleden en het heden, tussen emotie en reflectie. Voor veel aanwezigen was dit het meest aangrijpende moment van de herdenking. De klanken riepen herinneringen op en gaven ruimte aan verdriet, nostalgie en waardering. In stilte luisterde men toe, terwijl de laatste zonnestralen over het beeld van Fortuyn gleden.

5. Reflectie op zijn nalatenschap

Na afloop van de formele herdenking bleven velen nog enige tijd op het plein om na te praten. Gesprekken ontstonden spontaan tussen onbekenden over Fortuyns ideeën, zijn stijl en de impact die hij nog steeds heeft op de Nederlandse politiek. Sommigen spraken over de veranderingen die hij teweegbracht, anderen over de leegte die ontstond na zijn dood. Duidelijk was dat zijn gedachtegoed voor velen nog leeft – als inspiratiebron of als startpunt voor kritische discussie. De herdenking bood niet alleen ruimte voor rouw, maar ook voor inhoudelijke reflectie op de huidige tijd.

6. Orde en veiligheid gewaarborgd

Zoals bij elke openbare bijeenkomst waren er ook dit jaar voorzorgsmaatregelen genomen om de veiligheid te garanderen. Politieagenten en beveiligers hielden toezicht op het verloop van de ceremonie. Alles verliep rustig en respectvol. Er deden zich geen incidenten voor, en de aanwezigen hielden zich aan de afspraken die vooraf waren gemaakt. De ordentelijke gang van zaken droeg bij aan de waardigheid van de herdenking. De sfeer bleef van begin tot eind beheerst, ingetogen en respectvol, iets dat de betekenis van het moment alleen maar onderstreepte.

7. Een blijvende herinnering aan een markant figuur

De jaarlijkse herdenking van Pim Fortuyn is inmiddels een vast onderdeel geworden van het Rotterdamse en nationale ritueel. Het biedt niet alleen een moment van herinnering aan zijn tragische dood, maar ook aan zijn leven, zijn boodschap en zijn nalatenschap. Zijn standbeeld op het Binnenwegplein staat daar niet alleen als kunstwerk, maar als symbool voor verandering, confrontatie en vernieuwing. Voor velen is Fortuyn nog altijd een baken, een voorbeeld van iemand die durfde te zeggen wat hij dacht. Zijn erfenis leeft voort in discussies, in boeken, in herinneringen – en ieder jaar op 6 mei, in de stilte van een plein in Rotterdam