Actueel
Rachel Hazes steekt mogelijk sneer uit naar André en Monique na breuk
De familie Hazes blijft de gemoederen bezighouden. Waar André Hazes en Monique Westenberg kortgeleden officieel bevestigden dat hun relatie opnieuw tot een einde is gekomen, lijkt Rachel Hazes – moeder van André – zich nu op subtiele wijze in het verhaal te mengen. Hoewel zij eerder aangaf zich niet te willen mengen in de liefdesperikelen van haar zoon, doet een recente Instagram-post anders vermoeden.
Een mysterieuze tatoeage zegt meer dan duizend woorden
Op sociale media verscheen onlangs een foto van een tatoeage met het korte woord “Tja”. Op het eerste gezicht misschien onschuldig, maar de timing en context zorgden voor veel speculatie. De afbeelding werd eerst gedeeld door een goede vriendin van Rachel, en korte tijd later verscheen vrijwel dezelfde afbeelding ook op het account van Rachel zelf. Dat heeft ertoe geleid dat veel volgers denken dat deze tatoeage meer is dan zomaar een impulsieve beslissing.
Het simpele woordje “Tja” wordt door velen geïnterpreteerd als een alleszeggende reactie op de breuk tussen André en Monique. Zeker gezien het feit dat het op sociale media werd gedeeld vlak nadat het stel hun relatie beëindigde, lijkt het een duidelijke boodschap te zijn – of op zijn minst een knipoog naar de situatie.
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2021%2F04%2FRkgVKxL5n9JCkb1618314230.jpg)
De timing roept vragen op
Rachel heeft zich sinds de eerdere conflicten binnen de familie meestal wat afstandelijk opgesteld. Toch is het geen geheim dat de band tussen haar en Monique in het verleden flink onder druk heeft gestaan. In die context lijkt het delen van een dergelijke afbeelding geen toeval. Veel mensen zien het als een passief-agressieve opmerking, verpakt in een artistieke uiting.
Hoewel het natuurlijk mogelijk is dat de tatoeage een persoonlijke betekenis heeft voor Rachel of haar vriendin, blijft de timing opvallend. En in de wereld van sociale media, waar niets zomaar wordt geplaatst, is dat reden genoeg voor het publiek om op scherp te staan.
Familiedynamiek onder druk
De breuk tussen André en Monique werd tijdens hun vakantie in de Verenigde Staten bekendgemaakt. Ze plaatsten een gezamenlijke verklaring waarin ze benadrukten dat ze met wederzijds respect uit elkaar zijn gegaan en dat hun zoon de hoogste prioriteit heeft. De twee vroegen bovendien om begrip en privacy, met name om hun zoon te beschermen tegen de invloed van media en online reacties.
Ondanks die oproep lijkt het erop dat de buitenwereld zich er toch weer mee bemoeit – inclusief mensen binnen de eigen familie. De Hazes-familie staat al jaren bekend om haar turbulente verhoudingen, en dit lijkt slechts een volgend hoofdstuk in een lang verhaal.
Wat betekent ‘Tja’?
Het woordje ‘Tja’ kan op meerdere manieren worden opgevat. Voor sommigen is het slechts een uitdrukking van berusting of ongeloof. Voor anderen is het een onderkoelde manier om kritiek te uiten of afstand te nemen van een situatie. In elk geval wordt het gezien als een nonchalante, maar toch veelzeggende reactie. En juist dat maakt het zo krachtig en – in dit geval – ook zo explosief.
Rachel heeft zelf geen verdere toelichting gegeven op de post. Dat laat ruimte voor interpretatie, en in de wereld van de showbizz is dat vaak genoeg om een golf aan reacties te veroorzaken. De een noemt het kinderachtig, de ander vindt het juist slim gespeeld. Wat men er ook van vindt, de aandacht is er – en die lijkt bewust opgezocht te zijn.
Reacties uit het publiek
Zoals te verwachten viel, bleef de online reactie niet uit. De post werd breed gedeeld, besproken en bekritiseerd. Sommige volgers vinden het ongepast dat een moeder zich op deze manier mengt in de relatieproblemen van haar zoon, zeker als daar een kind bij betrokken is. Anderen menen dat Rachel gewoon recht heeft op haar mening, en dat ze die – net als iedereen – op haar eigen manier mag uiten.
Ook zijn er mensen die vinden dat Rachel’s actie juist getuigt van zelfbeheersing: ze heeft immers geen directe aanval gedaan, maar slechts een vaag symbool gedeeld dat openstaat voor interpretatie. Toch roept het de vraag op of ouders zich überhaupt op sociale media moeten mengen in de liefdeslevens van hun kinderen.
Een patroon van publieke drama’s
De Hazes-familie is geen onbekende van publieke drama’s. Door de jaren heen zijn er talloze ruzies, verzoeningen en onthullingen geweest die breed werden uitgemeten in de media. Of het nu gaat om rechtszaken over de erfenis van André senior, ruzies tussen Rachel en Roxeanne, of de turbulente relatie van André junior met Monique – het publiek heeft al veel voorbij zien komen.
In die context voelt deze nieuwe actie als een volgend hoofdstuk, waarin wederom persoonlijke verhoudingen worden uitgevochten op sociale platforms. Sommigen vragen zich af waarom de familie niet meer kiest voor discretie en rust, zeker nu ook een jong kind in het spel is.
Conclusie: ophef blijft hangen
Of de tatoeage daadwerkelijk bedoeld was als sneer, zullen we waarschijnlijk nooit zeker weten. Wat wel duidelijk is, is dat het effect ervan groot is. In een tijd waarin elk gebaar wordt ontleed en elk woordje onder een vergrootglas ligt, zijn zelfs ogenschijnlijk kleine acties van invloed op het publieke beeld.
Rachel Hazes heeft met slechts één woord opnieuw laten zien hoe gevoelig de dynamiek binnen haar familie ligt. De breuk tussen André en Monique mag dan netjes naar buiten zijn gebracht, de onderliggende spanningen lijken nog lang niet verdwenen.
Wanneer er een baby komt, verandert het leven ingrijpend. De eerste weken zijn vaak intensief en vragen veel van ouders, zowel lichamelijk als mentaal. In dit verhaal volgen we Mary (25) en Jake (29), die na de geboorte van hun dochter Tilly merkten dat verwachtingen en werkelijkheid niet altijd naadloos op elkaar aansluiten. Hun ervaring laat zien hoe belangrijk communicatie, steun en praktische hulp zijn om als gezin weer evenwicht te vinden.
De start: hoge verwachtingen en een drukke realiteit
Na de geboorte van Tilly keken Mary en Jake uit naar een warme, gezamenlijke tijd. De bedoeling was om zorgtaken eerlijk te verdelen, met ruimte voor herstel, rust en wennen aan het nieuwe ritme. In de praktijk bleek dat lastiger dan gedacht. Terwijl Mary vooral nachten maakte met voedingen en verzorging, raakte Jake zijn structuur kwijt tijdens zijn verlof. De dagen werden ad hoc ingevuld en de geplande 50/50-verdeling verschoof langzaam, zonder dat iemand dat zo bedoelde.
Slaaptekort bouwde zich op. De combinatie van onregelmatige nachten, nieuwe verantwoordelijkheden en het zoeken naar een werkbare routine kostte veel energie. Mary probeerde door te gaan en “de boel draaiende te houden”, maar merkte dat ze uitgeput raakte. Jake vond het ondertussen lastig om zijn rol helder te krijgen en houvast te vinden in de dagelijkse verzorging.
Het kantelpunt: een moment dat de ogen opent
Tijdens een kleine bijeenkomst voor Tilly’s eerste maand werd duidelijk hoe zwaar het was. Waar de middag bedoeld was om samen te vieren, kwamen de spanningen aan de oppervlakte. Mary voelde dat haar energie op was en zakte op een gegeven moment weg. Dat moment maakte zichtbaar dat het thuis te veel op één persoon leunde. Niet uit onwil, maar door een combinatie van vermoeidheid, onwennigheid en miscommunicatie.
Dat kantelpunt werkte als een wake-upcall: zo kon het niet langer. Familieleden zagen wat er speelde en besloten mee te denken over een praktische, zorgzame oplossing die het welzijn van het hele gezin centraal stelde.
De interventie: praktische hulp en ruimte om op te laden
De dag erna stonden Mary’s schoonfamilie en een professionele oppas op de stoep. Niet om te oordelen, maar om mee te doen. Mary kreeg de kans om een midweek in een rustige omgeving bij te komen: slapen, ontspannen en even loskomen van het continue “aanstaan” van de eerste babyweken. Tegelijkertijd bleef Jake thuis, mét ondersteuning. De oppas hielp hem met structuur: van het herkennen van honger- en slaapsignalen tot veilige verzorging, bad- en slaaproutines, en het slim verdelen van huishoudelijke taken.
Die dubbelstrategie—herstelruimte voor de één, gerichte begeleiding voor de ander—bleek precies wat nodig was. Mary kon fysiek en mentaal opladen, terwijl Jake in korte tijd praktische vaardigheden en vertrouwen opbouwde. Het resultaat: rust aan beide kanten en een gedeeld vertrekpunt om opnieuw te beginnen.
Terug thuis: een nieuwe dagindeling die werkt
Na de rustperiode kwam Mary thuis in een omgeving die merkbaar veranderd was. Niet perfect, wel veel evenwichtiger. Er lag een dagschema voor Tilly, er waren kleine routines voor voeding, verschonen en slaap, en het huishouden had een haalbare basislijn gekregen. Jake voelde zich zekerder in zijn rol en pakte vanzelf meer op. Omdat de structuur helder was, hoefde niemand meer te “raden” wat er moest gebeuren. Dat gaf lucht, tijd en ruimte om weer te genieten van de kleine momenten.
Belangrijk: het ging niet om een radicale ommezwaai, maar om slimme, praktische aanpassingen. Denk aan vaste blokken voor rust, simpele to-do’s, een boodschappenlijstje op de koelkast en een korte dagstart waarin ze taken verdelen. Kleine stapjes, grote impact.
Wat dit verhaal laat zien (en wat jij eraan hebt)
1) Verwachtingen vs. werkelijkheid
Ouderschap is prachtig én intens. Een eerlijke verdeling van zorgtaken lukt beter met duidelijke afspraken vooraf—en regelmatige check-ins achteraf. Door het gesprek open te houden (“Wat heb jij nodig?”, “Wat lukt wel/niet?”) voorkom je dat het scheef groeit.
2) Slaap is geen luxe
Slaaptekort raakt alles: je geduld, je concentratie en je energie. Het is normaal dat nachten rommelig zijn met een pasgeborene, maar structureel herstelmomenten inbouwen is essentieel. Ook korte powernaps, beurten ’s nachts en “slapen wanneer de baby slaapt” helpen.
3) Vraag hulp als het nodig is
Hulp is geen teken van falen, maar van zorgzaamheid. Familie, vrienden of professionele ondersteuning kunnen tijdelijk verlichting bieden en een werkbare routine helpen opzetten. Praktische tips en een frisse blik maken een groot verschil.
4) Routines brengen rust
Vaste ankerpunten—voedingsmomenten, een kalme avondroutine, een korte wandeling—zorgen voor voorspelbaarheid. Dat is prettig voor de baby én voor de ouders. Routines hoeven niet rigide te zijn; het gaat om houvast.
5) Samen leren is samen groeien
Niemand is “vanzelf” meteen overal bedreven in. Ouderschap is leren door te doen. Door elkaar ruimte te geven om te oefenen, groeit het vertrouwen en wordt samenwerken makkelijker.
Zo vind je als gezin (weer) de balans
Maak het bespreekbaar. Plan wekelijks 15
minuten om te evalueren: wat gaat goed, wat kan lichter, wat heeft
prioriteit?
Verdeel taken
concreet. Benoem wie wat doet en wanneer. Denk aan
nachtbeurten, boodschappen, koken, was en
rustmomenten.
Begin klein. Eén
extra hazenslaapje of één duidelijke avondroutine kan al verschil
maken.
Borg rust voor beide
ouders. Wissel af: de één doet een avondroutine, de ander
krijgt een uurtje voor zichzelf.
Gebruik
hulpmiddelen. Een eenvoudige planner, gedeelde notities op
de telefoon of een wekelijkse maaltijdplanning haalt ruis
weg.
Schakel tijdig hulp
in. Professionele kraamzorg, oppaservaring in de familie
of korte coaching kan net dat zetje geven.
Blijf vriendelijk naar
jezelf. Het is normaal dat niet alles meteen lukt. Vier
kleine successen.
Het positieve effect: meer verbinding, meer energie
Bij Mary en Jake bracht de combinatie van herstel voor Mary en begeleiding voor Jake snel meer rust. Het dagelijkse ritme werd overzichtelijker en de zorg voor Tilly voelde lichter. Belangrijker nog: er kwam weer ruimte voor aandacht, humor en samenzijn. Dat is de basis waarop jonge ouders verder bouwen.
Veelgestelde vragen (FAQ)
Hoe voorkom je dat de verdeling van zorgtaken
scheefloopt?
Maak verwachtingen concreet en plan vaste momenten om bij te
sturen. Eerlijke verdeling ontstaat door helderheid en
herhaling.
Wat als slaaptekort blijft
aanhouden?
Kijk naar de 24-uursbalans en zoek microherstel: korte dutjes,
taken ruilen, één “vrije” avond per week voor beide ouders. Blijft
het zwaar, vraag hulp.
Moet je je schuldig voelen als je hulp
vraagt?
Nee. Hulp vragen is een praktische keuze om goed voor je gezin te
zorgen. Het maakt je sterker, niet zwakker.
Welke routines helpen het meest in de eerste
weken?
Een voorspelbare avondroutine, een eenvoudige dagindeling
(voeding–rust–verzorging–speelmoment), en een vaste taakverdeling
per dagdeel.
Conclusie: samen kom je verder
Het verhaal van Mary en Jake onderstreept hoe belangrijk samenwerking, communicatie en steun zijn in de eerste periode met een pasgeborene. Door stil te staan bij wat ieder nodig heeft, taken eerlijk te verdelen en tijdig hulp te accepteren, ontstaat er weer balans. Met kleine, haalbare stappen groeit het vertrouwen, komt er meer rust in huis en ontstaat er ruimte om te genieten van het nieuwe gezinsleven—precies waar het om draait.
-
Actueel10 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel10 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel10 maanden geledenGeheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel10 maanden geledenBroer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel11 maanden geledenAndré Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel3 maanden geledenZoon van Guusje Nederhorst (22) treedt uit de schaduw van zijn beroemde moeder
-
Actueel11 maanden geleden? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel10 maanden geleden? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!