Gerard Cox (85) heeft onlangs het Nederlandse publiek diep geraakt met zijn openhartige uitspraken over de gezondheid van zijn ex-vrouw en dierbare vriendin Joke Bruijs (73). In een interview met het AD-magazine Mezza vertelde hij over haar strijd met een progressieve vorm van Parkinson en hoe die ziekte haar leven – én dat van hem – ingrijpend heeft veranderd. Het gesprek laat zien hoe hecht hun band nog altijd is, ondanks hun scheiding jaren geleden.

Liefde voorbij het huwelijk

Joke en Gerard waren veertien jaar samen, waarvan tien jaar getrouwd. Na hun scheiding bleven ze intens verbonden. Die verbondenheid was niet alleen privé voelbaar, maar ook professioneel zichtbaar. Het duo speelde jarenlang geliefden in series zoals Toen was geluk heel gewoon en verscheen in films zoals Alles went behalve een vent en Casa Coco. In die laatste film vertolkten ze twee jeugdliefdes die elkaar na jaren weer tegenkomen, een rol die gezien wordt als een prachtige weerspiegeling van hun echte relatie.

Hoewel ze officieel geen stel meer zijn, is hun liefde voor elkaar nooit verdwenen. Gerard omschrijft Joke als “mijn beste vriendin”, en hun band is door de jaren alleen maar hechter geworden.

Joke’s ziekte zet alles op z’n kop

In 2023 bracht Joke naar buiten dat ze lijdt aan een ernstige vorm van Parkinson. Sinds die bekendmaking is haar gezondheid achteruitgegaan. Volgens Gerard is de impact enorm. “Ze kan nauwelijks nog praten. Ze ziet steeds slechter en is zelfs van de trap gevallen. Het is heel erg,” zegt hij met hoorbare emotie.

Joke heeft zich grotendeels teruggetrokken uit het publieke leven. Optredens zijn niet meer mogelijk, en ook interviews of televisieverschijningen zijn verleden tijd. De ziekte heeft haar bewegingsvrijheid, spraakvermogen en zelfredzaamheid flink beperkt.

Muziek als herinnering en houvast

Toch is er nog een bron van verbinding tussen Gerard en Joke: muziek. Gerard bezoekt haar regelmatig en zingt dan liedjes die ze vroeger samen uitvoerden. Hij vertelt: “Ik zing dan expres een stukje verkeerd of stop halverwege. Dan vraag ik: ‘Joop, hoe ging dat ook alweer?’ En dan zingt zij het verder. Ze weet het nog precies.”

Het zijn deze kleine momenten die volgens Gerard een wereld van verschil maken. Ondanks de ziekte blijft er iets van de oude Joke zichtbaar – haar gevoel voor muziek, haar timing, haar geheugen voor melodieën. Voor Gerard zijn deze ontmoetingen van onschatbare waarde. “Dan is ze er nog even helemaal.”

De pijn van machteloosheid

Wat vooral doorklinkt in het interview is de machteloosheid die Gerard voelt. Hij ziet hoe een sterke, getalenteerde vrouw beetje bij beetje wordt afgenomen door een meedogenloze ziekte. En hij kan niets anders doen dan er zijn, haar bezoeken, met haar praten en zingen. “Ik weet dat ik haar niet kan helpen. Maar ik kan wel blijven komen,” zegt hij.

Die eenvoud siert hem. Geen grote gebaren, geen drama, maar pure aanwezigheid. Hij staat aan haar zijde zoals hij dat al decennia doet, in welke vorm hun relatie zich ook bevindt.

Een levenslange band

De vriendschap tussen Gerard en Joke is zeldzaam. Waar veel relaties na een scheiding verwateren of zelfs verzuren, is die van hen alleen maar verdiept. Ze vormen een voorbeeld van hoe liefde niet altijd ophoudt bij het verbreken van een huwelijk. Het kan zich hervormen, verdiepen en andere vormen aannemen.

“Het is nog steeds liefde,” zei Gerard eerder in een interview. “Maar wel een andere liefde dan vroeger. Meer rustig. Meer van het weten dat iemand er is.”

Oprechte reacties uit het land

De uitspraken van Gerard zijn niet onopgemerkt gebleven. Op sociale media reageren mensen met ontroering en respect. Veel kijkers roemen zijn trouw, zijn zachtheid en zijn vermogen om zijn emoties openlijk te tonen. “Een man van 85 die zingt voor zijn zieke ex-vrouw. Dat is liefde,” schrijft iemand.

Ook Joke wordt overladen met warme wensen. Velen spreken hun bewondering uit voor haar lange carrière, haar humor en haar kracht.

Een boodschap over kwetsbaarheid en menselijkheid

De situatie van Joke Bruijs is verdrietig, maar het verhaal dat Gerard deelt is ook hoopvol. Het laat zien hoe belangrijk het is om er voor elkaar te zijn – ook als het moeilijk wordt. Hoe waardevol het is om herinneringen levend te houden. En hoe liefde in al zijn vormen blijft bestaan, zelfs als het leven verandert.

Conclusie

Het ontroerende relaas van Gerard Cox over de gezondheid van Joke Bruijs raakt een snaar bij velen. Zijn woorden geven een intieme blik in hun bijzondere band – een band die sterker lijkt dan ooit. De ziekte mag Joke’s leven veranderen, maar hun liefde en verbondenheid blijven overeind. Het is een krachtig voorbeeld van hoe je voor iemand kunt blijven zorgen, ook als de omstandigheden zwaar zijn. Een verhaal van trouw, tederheid en menselijkheid – precies datgene wat ons allemaal verbindt.