Actueel
Hoe ik als opa in de digitale wereld stapte (en wat ik ervan leerde)

Toen mijn oudste kleinkind mij voor het eerst vroeg of ik een “appje” kon sturen, keek ik haar vragend aan. Een appje? Ik dacht altijd dat een app iets was wat je op de televisie keek. Maar nee, ze bedoelde een berichtje via WhatsApp. Ik had geen idee hoe dat werkte. In mijn tijd schreef je een brief of je belde iemand op de vaste lijn. Nu leek het erop dat ik als opa ineens achter de feiten aanliep.
Dit was het moment waarop ik besefte dat ik, of ik het nu wilde of niet, de digitale wereld in moest stappen. Mijn kleinkinderen communiceerden via hun telefoons en tablets, en als ik betrokken wilde blijven, moest ik me aanpassen. Zo begon mijn digitale avontuur – met vallen en opstaan.
De eerste stap: een smartphone
Tot een paar jaar geleden had ik een simpele mobiele telefoon waarmee ik alleen kon bellen en sms’en. Dat was genoeg voor mij. Maar toen mijn kinderen mij aanraadden om een smartphone te nemen, zag ik het nut er niet van in.
“Waarom zou ik een dure telefoon nemen als ik toch alleen wil bellen?” vroeg ik.
“Omdat we je dan kunnen videobellen en je foto’s kunt ontvangen van de kleinkinderen,” antwoordden ze.
Daar hadden ze een punt. En dus kocht ik een smartphone. De eerste weken was het een worsteling. Waar zat de knop om op te nemen? Hoe kon ik een berichtje typen zonder telkens op de verkeerde letters te drukken? Mijn kleindochter had eindeloos geduld en legde me stap voor stap uit hoe alles werkte.
“Je moet gewoon even swipen, opa!” zei ze enthousiast.
Ik knikte alsof ik begreep wat ze bedoelde, maar in werkelijkheid had ik geen idee wat ‘swipen’ betekende.
Mijn eerste appje (en de blunder die volgde)
Toen ik eindelijk doorhad hoe WhatsApp werkte, besloot ik mijn eerste bericht te sturen. Ik typte een kort bericht naar mijn dochter:
“Hallo, hoe gaat het?”
Trots drukte ik op verzenden. Maar toen kreeg ik geen reactie. Ik wachtte een paar minuten en besloot haar te bellen.
“Pap, waarom heb je me een mail gestuurd met maar één zin?” vroeg ze lachend.
Blijkbaar had ik mijn bericht niet via WhatsApp gestuurd, maar als e-mail. Ik had geen idee hoe ik dat voor elkaar had gekregen, maar ik leerde die dag dat je beter twee keer kunt kijken voordat je op ‘verzenden’ drukt.
De eerste videogesprekken met de kleinkinderen
Na een tijdje kreeg ik de basis van mijn smartphone onder de knie en durfde ik de volgende stap aan: videobellen. Mijn kleinkinderen vonden het geweldig om hun opa via een scherm te zien.
“Kijk opa, ik heb een nieuwe knuffel!” riep mijn jongste kleindochter enthousiast terwijl ze een knuffelbeer voor de camera hield.
Het voelde vreemd om op deze manier te communiceren, maar ik moet toegeven: het was fijn om hen te kunnen zien en spreken, zelfs als we ver uit elkaar waren.
Mijn enige probleem? Soms vergat ik dat ik de camera niet hoefde te benaderen zoals een oude diaprojector. In plaats van gewoon te praten, hield ik mijn telefoon op een halve centimeter van mijn gezicht, waardoor mijn kleinkinderen alleen mijn neusgaten zagen.
“Opa, je moet je telefoon verder weg houden!” riepen ze lachend.
Langzaam maar zeker begon ik het onder de knie te krijgen.
De digitale wereld is niet alleen voor jongeren
Toen ik eenmaal gewend was aan mijn smartphone, ontdekte ik dat de digitale wereld eigenlijk best handig is. Ik kon nu de krant online lezen, foto’s bekijken die mijn kinderen deelden en zelfs mijn bankzaken regelen zonder naar de bank te hoeven gaan.
Toch waren er ook dingen die ik minder prettig vond. Reclames die overal oppoppen, onbegrijpelijke updates en soms verwarrende technologie zorgden ervoor dat ik af en toe verlangde naar de eenvoud van vroeger. Maar ik merkte ook dat ik niet de enige oudere was die de sprong naar de digitale wereld had gemaakt.
Een vriend van mij vertelde dat hij via Facebook oude schoolvrienden had teruggevonden. Een ander gebruikte YouTube om nieuwe recepten te leren koken. Het bleek dat we, ondanks onze leeftijd, nog prima mee konden komen – zolang we bereid waren om te leren.
Wat ik ervan leerde
Mijn digitale avontuur heeft me veel geleerd. Niet alleen over technologie, maar ook over het belang van aanpassingsvermogen. De wereld verandert, of we dat nu willen of niet. Door mee te gaan met de tijd, blijf je verbonden met de mensen die je liefhebt.
Ik heb geleerd dat:
- Het nooit te laat is om iets nieuws te leren.
- Het niet erg is om fouten te maken (zoals een bericht per ongeluk als e-mail versturen).
- Mijn kleinkinderen geweldige leraren zijn.
- Technologie mij helpt om dichter bij mijn familie te blijven, zelfs als ze ver weg zijn.
Opa 2.0
Inmiddels ben ik geen digibeet meer. Ik kan appen, videobellen en zelfs spraakberichten sturen. Soms help ik zelfs andere senioren die moeite hebben met hun smartphone. Wie had dat gedacht?
Mijn kleinkinderen blijven me uitdagen. Ze hebben me Snapchat laten zien (daar doe ik niet aan mee) en ik weet inmiddels dat ‘streamen’ niets met vissen te maken heeft. Maar het belangrijkste is dat ik een manier heb gevonden om met hen in contact te blijven.
Dus voor alle grootouders die twijfelen: stap de digitale wereld in. Het is misschien even wennen, maar geloof me, het is het waard.
En mocht
je ooit in de war raken? Vraag je kleinkinderen. Ze leggen het je
graag uit – met een glimlach.

Actueel
Denemarken en Groenland bieden excuses aan voor beleid uit de vorige eeuw

Denemarken en Groenland hebben officiële excuses aangeboden voor een breed toegepast gezondheidsbeleid in de vorige eeuw, waarbij bij duizenden meisjes en vrouwen uit Groenland anticonceptiemiddelen werden geplaatst zonder volledige informatie en keuzevrijheid. Met deze stap erkennen beide regeringen het leed dat hierdoor is ontstaan en nemen zij publiekelijk verantwoordelijkheid voor dit verleden.
Kern van het nieuws: erkenning en verantwoordelijkheid
De excuses zijn namens Denemarken uitgesproken door premier Mette Frederiksen. In dezelfde verklaring betuigde de Groenlandse premier Jens-Frederik Nielsen eveneens spijt, omdat de gevallen niet alleen plaatsvonden in de periode dat Denemarken de gezondheidszorg op Groenland beheerde, maar ook daarna. De leiders noemen de erkenning “te laat, maar noodzakelijk” en benadrukken dat hun woorden bedoeld zijn om recht te doen aan de ervaringen van betrokkenen en hun families.
Wat er in de praktijk gebeurde
In de jaren zestig en zeventig — en volgens onderzoek zelfs tot begin jaren negentig — werden in Groenland grootschalig anticonceptiemiddelen geplaatst bij jonge en volwassen vrouwen van Inuit-afkomst. Velen kregen niet duidelijk uitgelegd wat de ingreep inhield of waarom deze werd geadviseerd. De maatregel moest de bevolkingsgroei afremmen en werd uitgevoerd in een periode waarin Denemarken nog de verantwoordelijkheid droeg voor de gezondheidszorg. De toepassing bleek echter breder en duurde op sommige plekken voort tot 1992.
Waarom de excuses juist nu komen
Het onderwerp kreeg hernieuwde aandacht toen de feiten in 2020 naar buiten kwamen. Sindsdien klonk er een steeds luider verzoek om erkenning en een officiële verontschuldiging. De publieke druk nam toe door persoonlijke verhalen en journalistieke berichtgeving, waarop beide regeringen een gezamenlijke verklaring voorbereidden. De excuses onderstrepen dat de betrokken landen de morele plicht voelen om het verleden niet te negeren, maar te adresseren.
Reacties vanuit Groenland
Volgens premier Nielsen hebben de gebeurtenissen tot verdriet en boosheid geleid binnen de Groenlandse gemeenschap. Hij noemt de excuses “niet genoeg, en te laat”, maar wel een belangrijke stap naar herstel. De boodschap: erkenning vormt de basis voor verdere stappen, zoals nazorg, onderzoek en heldere afspraken over hoe vergelijkbare situaties in de toekomst worden voorkomen.
Juridische stappen door betrokkenen
Een groep van 143 vrouwen startte vorig jaar een rechtszaak tegen de Deense staat. Zij stellen dat hun fundamentele rechten zijn geschonden omdat ze onvoldoende zijn geïnformeerd en geen reële keuzevrijheid hadden. De zaak laat zien dat erkenning vanuit de overheid belangrijk is, maar dat betrokkenen daarnaast ook juridische duidelijkheid en waar mogelijk compensatie verwachten.
Lopend onderzoek: feiten op een rij
Denemarken en Groenland voeren gezamenlijk een onafhankelijk onderzoek uit naar de periode 1960–1991. Het doel is vast te stellen wat er precies is gebeurd, wie verantwoordelijk was voor beleid en uitvoering, en welke procedures toen golden. De resultaten worden in september verwacht. Die timing is relevant, omdat de uitkomsten richting kunnen geven aan eventuele vervolgstappen, waaronder aanbevelingen voor beleid, nazorg en mogelijke tegemoetkomingen.
De historische context kort uitgelegd
In de betreffende periode was Denemarken bestuurlijk en medisch nauw betrokken bij Groenland. Beleidskeuzes in de gezondheidszorg werden vaak centraal gemaakt, met weinig ruimte voor individuele afwegingen of lokale nuance. De huidige inzichten over patiëntrechten, geïnformeerde toestemming en culturele sensitiviteit bestonden toen nog niet in de vorm zoals we die nu kennen. Dat verklaart de historische context, maar ontslaat beleidsmakers niet van verantwoordelijkheid, wat beide premiers nu expliciet erkennen.
Wat betekenen de excuses in de praktijk?
Excuses markeren een officieel keerpunt: de overheid erkent het verleden en de impact daarvan op levens. In de praktijk kan dit leiden tot:
-
Betere documentatie en archivering, zodat betrokkenen toegang krijgen tot hun medische gegevens.
-
Nazorg en ondersteuning, bijvoorbeeld via informatiepunten of psychosociale hulpverlening voor wie daar behoefte aan heeft.
-
Aanbevelingen voor toekomstig beleid, met extra aandacht voor duidelijke informatievoorziening, toestemmingstrajecten en culturele sensitiviteit binnen de zorg.
De rol van communicatie en toestemming in de zorg
Een belangrijke les die uit dit verleden kan worden getrokken, is het belang van heldere communicatie en toestemming. Zorgverlening gaat niet alleen over medische handelingen, maar ook over vertrouwen, respect en keuzevrijheid. Het waarborgen van geïnformeerde besluitvorming is inmiddels een essentieel onderdeel van moderne gezondheidszorg en vormt een waarborg voor de toekomst.
-
Actueel8 maanden geleden
Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel8 maanden geleden
Geheime boodschap van André Hazes sr. gelekt: ‘Als mijn zoon straks geen Hazes mag heten…’
-
Actueel8 maanden geleden
Broer Frans Bauer sloopt Mariska: ”Daarom blijft ze bij hem”
-
Actueel8 maanden geleden
André Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel4 weken geleden
Zoon van Guusje Nederhorst (22) treedt uit de schaduw van zijn beroemde moeder
-
Actueel8 maanden geleden
? Schokkend nieuws: Zo lang heeft de ernstig zieke Martijn Krabbé nog te leven ??️
-
Actueel7 maanden geleden
? Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!